“Lula Home style” สตูดิโอนั่งทำงานสบาย สบาย ของ “ลุลา”

ถ้าความรกที่ “บ้าน” ของคุณเกิดจากผ้าสีสวยลวดลายน่ารัก และบรรดาอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยวางทับซ้อนกันจน “ชั้นไม้” มีพื้นที่ไม่พอ

ถ้าคุณเป็นคนที่เลือกเปิดเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องโปรด เพื่อสร้างไอเดีย และเพิ่มความสุขในการทำงาน คุณคงมีส่วนใดส่วนหนึ่งคล้ายคลึงกับหญิงสาวคนนี้ “ลุลา” กันยารัตน์ ติยะพรไชย จากบทบาทนักร้องสาวที่เคย “อยากเป็นตุ๊กตาหน้ารถ บนถนนแห่งความรัก”… แต่ในวันนี้นอกจากงานเพลงแล้ว เธอยังทำให้เรารู้ว่าอีกหนึ่งความสุขของเธอคือ  “การเย็บผ้า”  จนทำให้เกิดแบรนด์ Lula homestyle สินค้าประเภทเสื้อผ้าและของตกแต่งที่เธอปั้นขึ้นมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว

Sanook! Home ถือโอกาสเปิดสตูดิโอส่วนตัวของสาวลุลาที่เธอบอกว่าเป็นการย้ายห้องทำงานจากบ้านมาตั้งอยู่ข้างนอก เพราะต้องการแยกบรรยากาศความเป็น “บ้าน” กับ “ที่ทำงาน” ให้ชัดเจน

เดิมทีลุลามีพื้นที่ทำงานอาร์ต และงานเย็บปักถักร้อยแบบนี้อยู่ที่บ้าน แต่ระยะหลังเธอเริ่มรู้สึกว่า “บ้าน”  กับ “ที่ทำงาน” ควรแยกออกจากกันอย่างชัดเจน จึงเริ่มเกิดไอเดียหาพื้นที่เช่าเพื่อทำสตูดิโอส่วนตัว

“อยากหาที่สำหรับเก็บของเกี่ยวกับงานที่เราทำ หาที่ถ่ายรูป รับแขก และในอนาคตอยากทำเป็นที่สำหรับเวิร์คช็อป เปิดคอร์สเล็กๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เราชอบ อาจให้คนอื่นมาสอนก็ได้”

หลังจากเพื่อนแนะนำพื้นที่ให้เช่าแห่งนี้ ซึ่งเดิมเป็นออฟฟิศ เธอเริ่มเข้ามาปรับปรุงห้อง ขัดพื้น ทาสีผนัง เพดาน ขนย้ายข้าวของเข้ามาตกแต่งใช้เวลาเพียงไม่นานสตูดิโอในฝันของเธอก็เป็นรูปเป็นร่างสมใจ

“เลือกที่นี่เพราะใกล้บ้าน มีที่จอดรถ มีความพร้อมหลายๆ อย่าง ที่สำคัญมีแสงสว่างผ่านเข้ามา ลุลาชอบมาก ส่วนเรื่องออกแบบพอมาเห็นห้องสี่เหลี่ยมลักษณะเหมือนห้องในคอนโดมิเนียม เลยวางแผนจัดห้องไม่ยาก มันมีในหัวอยู่แล้ว ว่าจะตั้ง จะวางอะไรตรงไหน”

พื้นที่ประมาณ 30 ตารางเมตรถูกแบ่งออกเป็นสัดส่วน พื้นที่แต่ละส่วนเธอวางแผน ออกแบบ เลือกเฟอร์นิเจอร์เองทุกชิ้น โดยเน้นว่าห้องจะต้องเป็นสีขาวที่ตนเองชอบ มีแสงส่องเข้ามาได้ค่อนข้างมาก รวมทั้งยังคงสภาพพื้นปูนไว้เนื่องจากลักษณะงานที่ทำต้องมีทั้งเศษผ้า เศษด้าย ฯลฯ หล่นเสมอ

Lula Homestyle แบ่งพื้นที่ออกเป็นหลายๆ ส่วน

ด้านหน้าสุดเป็นดิสเพลย์โชว์ผลงานส่วนตัว ที่ตอนแรกเธอตั้งใจจะใช้เพียงบานเฟี้ยมตั้ง แต่เมื่อคิดว่าต้องการให้คนเดินผ่านไปมาโฟกัสที่ชิ้นงานของเธอ จึงเลือกตัดผ้าและเย็บผ้าเองเพื่อใช้เป็นฉากด้านหลัง
ถัดมาบริเวณมุมตู้ไฟ จุดที่มองแล้วดูไม่สวยงามนัก เธอจึงปรับมุมนี้เป็นที่เก็บช้อน จาน ชามและของใช้ส่วนตัว

ในพื้นที่ติดกันใช้ตั้งชั้นไม้ที่เธอเลือกซื้อจากร้านมูจิ เพราะประทับใจในดีไซน์และความแข็งแรง จากนั้นจัดวางของตามหน้าที่การใช้งาน มีทั้งผ้า อุปกรณ์ตัดเย็บ ส่วนชั้นไม้ที่อยู่ติดกันถูกใช้เป็นที่เก็บหนังสือเกี่ยวกับการออกแบบเสื้อผ้า และลายผ้าสวยๆ ด้วย

 

โต๊ะที่ใช้ตั้งจักรเย็บผ้าไฟฟ้า ลุลาเลือกโต๊ะที่มีลักษณะยาว และลึก เพราะต้องใช้ทั้งจักรเย็บผ้าธรรมดาและจักรโพ้งผ้าด้วย เหนือโต๊ะขึ้นไปเป็นเพกบอร์ด (แผ่นไม้เจาะรู) ติดตั้งไว้เพื่อเก็บและแขวนของสำหรับใช้งาน

พื้นที่โล่งที่เห็นถัดมาเป็นความตั้งใจที่เจ้าของสตูดิโอเว้นไว้เพื่อเป็นระยะถ่ายรูป

อีกด้านหนึ่งของผนังแบ่งพื้นที่ให้กับผนังฝ้าแผ่น ที่ลุลาจะเปลี่ยนฉากหลังและเสื้อผ้า สินค้าที่จะแขวนโชว์ไปเรื่อยๆ

สิ่งของสำคัญอีกชิ้นหนึ่งของห้องนี้คือเพกบอร์ดขนาดใหญ่ใช้แขวนของและอุปกรณ์ทุกอย่างที่มี ถือเป็นการตกแต่งสตูดิโอไปด้วยในตัว

สำหรับโต๊ะกลางเป็นพื้นที่ๆ เธอใช้เวลาส่วนใหญ่นั่งทำงานอยู่ในบริเวณนั้น ลักษณะการจัดวางบนโต๊ะจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามแต่ว่าวันนั้นเธอทำงานอะไร

“หลังทำงานแต่ละชิ้นเสร็จ เราจะต้องเคลียร์โต๊ะทำงานให้ว่าง เพื่อเริ่มต้นสิ่งที่จะทำใหม่ต่อไป ถ้าไม่เคลียร์โต๊ะมันจะทำให้เรารู้สึกว่าเราเริ่มต้นทำงานชิ้นใหม่ไม่ได้เลย”

ดังนั้นพื้นที่ทำงานสำหรับสาวน้อยเสียงใสคนนี้จึงเป็นอีกหนึ่งส่วนสำคัญในชีวิต เพราะมันเป็นเหมือนจุดเริ่มต้นและจุดสำเร็จของการทำงานแต่ละชิ้นของเธอ