กลุ่มวัยรุ่นคิดดี ทำดี ที่ฮังการี มี’ฮอบบี้’ช่วยคนยากไร้

หากดูจากรูปลักษณ์ภายนอกและการแต่งเนื้อแต่งตัวของ “โดมองกอส เซร่า” เด็กหนุ่มวัย 17 ที่ย้อมผมสีบลอนด์ทอง ใส่กางเกงยีนส์ขาด สวมสายรัดข้อมือหลายเส้น โดมองกอสก็ดูไม่แตกต่างจากเด็กวัยรุ่นทั่วไปในฮังการี

แต่ถ้าใครได้รู้ ได้เห็น “ฮอบบี้” หรืองานอดิเรก ที่โดมองกอส หรือเรียกชื่อสั้นๆ ว่า “โดมิ” ทำเนี่ยสิทุกคนจะแปลกใจ และรู้สึกเลยว่าเด็กหนุ่มคนนี้ช่างแตกต่างจากวัยรุ่นทั่วไปในยุคนี้ ที่เห็นแก่ตัว ติดโทรศัพท์ หากมีเวลาว่างก็ชอบออกไปเที่ยวเล่น หาความสุขตามห้างร้านต่างๆ เพราะโดมิกลับชอบใช้เวลาว่างช่วงวันหยุดนำข้าวของ เสื้อผ้า ของใช้ ไปแจกจ่ายให้แก่คนยากไร้ตามหมู่บ้านยากจน ตามที่พักของคนไร้บ้านและบ้านพักเด็กกำพร้า

“การช่วยเหลือผู้คน คืองานอดิเรกของผม เป็นงานที่ทำให้ผมมีความสุข” โดมิให้สัมภาษณ์กับสำนักข่าวเอเอฟพีถึงงานอดิเรกที่เขาทำเป็นประจำทุกวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ที่เขาและเพื่อนๆ จะไปช่วยกันบรรจุเสื้อผ้าและข้าวของต่างๆ ที่ได้รับบริจาคมาลงกล่อง และยกขึ้นใส่บนรถแวน ที่บริเวณลานจอดรถของซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านไม่กี่กิโลเมตร เพื่อนำไปแจกจ่ายให้แก่คนยากจนตามหมู่บ้านต่างๆ ในช่วงวันหยุด

“ถึงแม้สิ่งที่พวกเราทำจะดูเล็กน้อย เปรียบเหมือนหยดน้ำในมหาสมุทร แต่คุณก็ต้องเริ่มต้นลงมือทำ ซึ่งตอนนี้กลุ่มของเราก็มีเด็กๆ มาเข้าร่วมด้วยกว่า 20 คนแล้ว”

ทั้งนี้ โดมองกอส หรือโดมิ เล่าถึงจุดเริ่มต้นที่ชักพาให้เขาได้มีโอกาสมาสัมผัสงานอดิเรกที่มอบความสุขให้เขา ถึงขนาดกลายเป็นเป้าหมายหนึ่งในชีวิตที่เขาตั้งใจจะทำต่อไปเรื่อยๆ ว่า เกิดจากเมื่อปีที่แล้วที่เขาได้มีโอกาสเข้าไปช่วยเหลือผู้อพยพหลายพันคนที่เดินทางผ่านชายแดนฮังการีเพื่อเข้าไปในยุโรปตอนเหนือ ก่อนที่รัฐบาลนายกรัฐมนตรี วิคเตอร์ ออร์แบน ของฮังการี จะประกาศปิดพรมแดน “แต่หลังจากที่ไม่มีผู้อพยพเดินทางเข้ามา ผมก็รู้สึกเสียดายทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเราได้ทำกัน อีกทั้งยังมีหลายคนที่ยังมีใจ อยากทำอะไรดีๆ เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น ผมจึงตัดสินใจตั้งกลุ่มที่จะทำงานเพื่อการกุศลขึ้นมา และชวนเพื่อนๆ ให้มาช่วยกัน”

นั่นก็เป็นที่มาของ “Most” องค์กรกุศลที่ไม่หวังผลกำไร ซึ่งโดมิและเพื่อนๆ ช่วยกันทำ อย่างเมื่อเร็วๆ นี้ โดมิ และเพื่อนๆ ก็มีโอกาสนำข้าวของ ซึ่งมีทั้งแป้งสาลี ข้าวสาร น้ำมัน น้ำตาล และเสื้อผ้ามือสอง ที่ได้รับบริจาคมาจากผู้มีจิตศรัทธาในเยอรมนี นำไปแจกจ่ายให้แก่ครอบครัวยากไร้ในหมู่บ้านซาคาซิ ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นหมู่บ้านที่ยากจนที่สุดในฮังการี โดยมีพ่อของเพื่อนคนหนึ่งมาช่วยขับรถให้

“พวกเราจะเลือกไปยังที่ชาวบ้านต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด” มาร์ค ทากัต เด็กหนุ่มวัย 17 ซึ่งเป็นทั้งเพื่อนสนิท เพื่อนเล่นกีฬา และเพื่อนร่วมทำความดีกับโดมิบอก ทั้งยังว่า “ผมเคยเห็นแต่ความยากจนในทีวี แต่ไม่เคยเห็นความยากจนที่ใกล้แบบตาเห็นขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต”

ขณะที่ มิฮาลี ซาโก นักสังคมวิทยา ซึ่งทำการศึกษาทัศนคติของเด็กวัยรุ่นฮังการี มาตั้งแต่ปี 2548 บอกว่า “ความมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ นึกถึงผู้อื่น ไม่ใช่สิ่งที่หาได้ง่ายในเด็กฮังการี” ทั้งยังว่าเมื่อมีเวลาว่าง สิ่งที่เด็กวัยรุ่นในฮังการีจะนึกถึง หรือทำก่อนก็คือ การไปเที่ยวเล่นตามห้างสรรพสินค้าและเล่นอินเตอร์เน็ต