ผลสำรวจสาว JK 2,404 คน กับ “ระดับความยาวของกระโปรง” ในแต่ละพื้นที่ของญี่ปุ่น

ล่าสุดมีการทำแบบสำรวจเกี่ยวกับระดับความยาวของกระโปรงสาว JK (Joshi Kousei) หรือนักเรียนสาวชั้นมัธยมปลาย โดยตั้งสมมติฐานว่าสาว JK ในแต่ละพื้นที่ในประเทศญี่ปุ่นอาจมีมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับระดับความยาวของกระโปรงนักเรียนที่ตนคิดว่ามันดูดี ซึ่งแบบสอบถามนี้ได้มีการรวบรวมข้อมูลระดับความยาวของกระโปรงนักเรียนในแต่ละพื่้นที่ จึงทำให้เราได้รู้ถึง “รสนิยม” ของสาว JK ในแต่ละพื้นที่อย่างชัดเจน

ผลสำรวจต่อไปนี้เป็นการสำรวจนักเรียนชั้นมัธยมปลายจำนวน 2,404 คน จาก 14 จังหวัดใหญ่ ๆ ของประเทศญี่ปุ่น ได้แก่ ฮอกไกโด, อะคิตะ, โทะชิงิ, กุนมะ, โตเกียว, คะนะงะวะ, ไอจิ, โอซาก้า, เฮียวโงะ, ชิงะ, ฟุคุอิ, เอะฮิเมะ, โอะกะยะมะ และฟุคุโอกะ ใช้เวลาสำรวจตั้งแต่เดือน มิ.ย. – ก.ค. 2017 โดยสุ่มสำรวจด้วยสายตากับสาวนักเรียนมัธยมปลายที่สัญจรไปมาบริเวณหน้าสถานีรถไฟ

ความยาวของกระโปรงแบ่งเป็น 7 ระดับ

จากการสุ่มสำรวจด้วยสายตา ทำให้สามารถแบ่งระดับความยาวของกระโปรงนักเรียนได้เป็น 7 ระดับดังนี้

(1) ระดับความสั้นเหนือหัวเข่าด้านบนมากกว่า 15 cm
(2) ระดับความสั้นเหนือหัวเข่าด้านบนไม่เกิน 15 cm
(3) เท่ากับระดับหัวเข่าด้านบน
(4) ระดับกลางหัวเข่า
(5) เท่ากับระดับหัวเข่าด้านล่าง (คลุมหัวเข่าพอดี)
(6) ระดับความยาวจากหัวเข่าด้านล่างไม่เกิน 15 cm
(7) ระดับความยาวจากหัวเข่าด้านล่างมากกว่า 15 cm

สาว JK ในอาณาบริเวณรอบ ๆ เมืองหลวงนิยม “มินิสเกิร์ต”



เริ่มจากนักเรียนสาวที่อยู่ในเขตจังหวัดใกล้ ๆ เมืองหลวงโตเกียวกันก่อน โดยพบว่าสาว ๆ ในโยโกฮาม่า (จังหวัดคะนะงะวะ) สวมกระโปรงที่อยู่ในระดับที่สั้นที่สุด คือ “(1) ระดับความสั้นเหนือหัวเข่าด้านบนมากกว่า 15 cm” อยู่ถึง 37% จากผลสำรวจจากทั่วประเทศ นอกจากนี้ ในเขตโตเกียวอย่างย่านชิบูย่าและอิเคบุคุโระ ก็มีสาว ๆ สวมกระโปรงระดับ (1) อยู่มากถึง 32% จึงได้ข้อสรุปว่าสาว JK ในอาณาบริเวณรอบ ๆ เมืองหลวงนิยมสวม “มินิสเกิร์ต”

จากการสัมภาษณ์สาว JK พวกเธอกล่าวถึงเหตุผลว่า “ทุกคนก็ใส่สั้น ๆ กันทั้งนั้นแหละค่ะ” (นักเรียนโรงเรียนเอกชน ชั้นปีที่ 3 – โตเกียว), “ปกติฉันสวมกระโปรงสั้นกว่านี้อีกค่ะ” (นักเรียนโรงเรียนรัฐบาล ชั้นปีที่ 3 – โตเกียว)

สาว JK โอซาก้า “อยากเอากระโปรงลงมากนี้อีก”



ในทางกลับกัน สาวนักเรียนในโอซาก้า 41% จากผลสำรวจทั่วประเทศมีความยาวกระโปรงในระดับ “(6) ระดับความยาวจากหัวเข่าด้านล่างไม่เกิน 15 cm” จากการสำรวจด้วยตาเปล่าแล้วแทบจะไม่เห็นหัวเข่าของสาวนักเรียนมัธยมปลายในโอซาก้าถึง 60% เลยทีเดียว

จากการสัมภาษณ์ 2 สาวนักเรียนโรงเรียนรัฐบาล ชั้นปีที่ 3 เธอกล่าวว่า “การโชว์เข่ามันเชยไปแล้วค่ะ พวกเราพยายามดึงกระโปรงลงให้มากที่สุดให้เอวอยู่ในระดับสะโพกเลยค่ะ”, “ความจริงแล้วอยากเอากระโปรงลงมากกว่านี้ แต่ถึงดึงลงไปมากกว่านี้มันจะดูประหลาดไป” โดยอีกเหตุผลที่สาวโอซาก้าของสวมกระโปรงนักเรียนที่มีความยาวก็เพราะ เพื่อให้ดูเหมือนแฟชั่นสไตล์วินเทจ จึงเลือกกระโปรงยาว ๆ เข้ากับรองเท้าผ้าใบและกระเป๋านักเรียน

สาวโกเบก็ชอบกระโปรงยาว



ไม่ใกล้ไม่ไกลจากโอซาก้า สาวโกเบ (จังหวัดเฮียวโงะ) ก็ชอบกระโปรงยาวเช่นกัน ซึ่งจากการสำรวจด้วยตาเปล่าพบว่าสาวโกเบราว 50% สวมกระโปรงคลุมเข่า แต่พวกเธอมีเหตุผลที่แตกต่างจากสาว JK ในโอซาก้าโดยสิ้นเชิง

เครื่องแบบนักเรียนหญิงในโกเบส่วนใหญ่จะเป็นชุดวันพีช หรือไม่ก็เป็นกระโปรงที่มีสายพาดที่ไหล่ทั้งสองข้างทำให้ดูเหมือนเป็น “เครื่องแบบนักเรียนในลุคเจ้าหญิง” โดยนักเรียนโรงเรียนเอกชน ชั้นปีที่ 2 ได้กล่าวว่า “กฎของโรงเรียนคือห้ามเห็นหัวเข่าค่ะ แต่ฉันเองก็ไม่เคยมีความคิดที่อยากจะโชว์เข่าเลย” นอกจากนี้ 2 สาวนักเรียนโรงเรียนเอกชน ชั้นปีที่ 3 ยังได้กล่าวอีกว่า “การสวมกระโปรงโชว์ให้เห็นเข่ามันล้าสมัยไปแล้วค่ะ”, “ถ้าสวมเครื่องแบบสไตล์วันพีชด้วยกระโปรงที่สั้นไปก็จะดูเหมือนเป็นชุดคอสเพลย์ แต่ถ้ายาวไปมันก็จะเหมือนในการ์ตูนเรื่อง Sukeban Deka”



สาวซัปโปโร ต่อให้หนาวแค่ไหนก็ต้อง “มินิสเกิร์ต”



นอกจากโตเกียวและโยโกฮาม่าแล้ว สาวนักเรียนมัธยมปลายในซัปโปโร, จังหวัดโทะชิงิ, นาโกย่า และจังหวัดชิงะ ก็นิยมกระโปรงสั้นในระดับ “(2) ระดับความสั้นเหนือหัวเข่าด้านบนไม่เกิน 15 cm”

โดยเฉพาะในชิงะ เราจะได้เห็นหัวเข่าของสาว ๆ กว่า 90% ถึงแม้จะอยู่ในภูมิภาคคันไซเช่นเดียวกับโอซาก้าและโกเบที่นิยมกระโปรงยาว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้รับเทรนด์ในแบบเดียวกันเสมอไป

ส่วนนักเรียนสาวในซัปโปโรก็นิยมมินิสเกิร์ตเช่นกัน ถึงแม้อากาศจะหนาวแต่พวกเธอก็ยังสวมมินิสเกิร์ตต่อไป “วันที่อากาศหนาวเป็นพิเศษฉันจะสวมถุงน่องกันความหนาวค่ะ แต่จะไม่เปลี่ยนความสั้นของกระโปรงแน่นอน” (นักเรียนโรงเรียนรัฐบาล ชั้นปีที่ 2) , “ถึงอากาศจะหนาวแต่ก็ยังคงสวมกระโปรงสั้นอยู่ และป้องกันความหนาวด้วยถุงน่องกันหนาวค่ะ” (นักเรียนโรงเรียนรัฐบาล ชั้นปีที่ 3)

สำหรับจังหวัดโทะชิงิก็ได้มีการออกสำรวจใน 3 พื้นที่ของจังหวัด พบว่าระดับความสั้นของกระโปรงของพวกเธอไม่แตกต่างจากนักเรียนสาวในโตเกียว ซึ่งอาจเป็นเทรนด์ที่ได้มาจากโตเกียวนั่นเอง

กุนมะและโอะกะยะมะ ไม่ยาวไป ไม่สั้นไป



นักเรียนสาวในกุนมะและโอะกะยะมะมีระดับความยาวของกระโปรงอยู่ที่ “(3) เท่ากับระดับหัวเข่าด้านบน” โดยนักเรียนสาวโรงเรียนเอกชนชั้นปีที่ 2 ) กล่าวว่า “กระโปรงที่ดูไม่สั้นเกินไปดูน่ารักกว่าจริงไหมคะ?”

ฟุคุโอกะ “ความยาวในสไตล์ที่แต่ละคนชอบ”, อะคิตะ – ฟุคุอิ – เอะฮิเมะ “เด็กจริงจัง”


สำหรับฟุคุโอกะมีนักเรียนสาว 41% ที่สวมกระโปรงในระดับ “(4) ระดับกลางหัวเข่า” ส่วนเปอร์เซ็นที่เหลือเป็นสาว JK ที่สวมกระโปรงในระดับที่สั้นกว่าและยาวกว่าในจำนวนที่เท่า ๆ กัน ซึ่งก็เนื่องมาจากกฎของแต่ละโรงเรียนมีความแตกต่างกัน จึงทำให้นักเรียนในฟุคุโอกะในแต่ละพื้นที่มีอิสระที่จะเลือกสวมใส่กระโปรงนักเรียนได้ตามสไตล์ที่ตนชื่นชอบได้

ส่วนอะคิตะ, ฟุคุอิ และเอะฮิเมะ แทบจะไม่พบใครที่สวมกระโปรงในความยาวที่ “(1) ระดับความสั้นเหนือหัวเข่าด้านบนมากกว่า 15 cm” เลย ซึ่งทำแบบสำรวจได้กล่าวว่า พวกเธอเหล่านั้นดูเป็นเด็กเรียนที่จริงจังมาก แต่ทว่า จากการสัมภาษณ์กลับพบว่า “เพราะเป็นกฎของโรงเรียนที่เราจะต้องสวมกระโปรงที่มีความยาวคลุมถึงพื้นในขณะที่นั่งคุกเข่าค่ะ ความจริงแล้วอยากสวมกระโปรงที่สั้นกว่านี้หน่อย” (นักเรียนโรงเรียนเอกชน ชั้นปีที่ 3 – ฟุคุอิ), “เพราะฉันพับขอบกระโปรงขึ้นมันจะดูสั้น ฉันคิดว่าแบบสั้น ๆ ดูน่ารักกว่า” (นักเรียนโรงเรียนเอกชน ชั้นปีที่ 2 – เอะฮิเมะ)



เด็กสมัยนี้กระโปรงยาวกว่าสมัยก่อนเยอะ?



สาเหตุหลักที่มีการกำหนดระดับความยาวของกระโปรงเกิดขึ้น อาจไม่ได้เกิดขึ้นจาก “เทรนด์ประจำท้องถิ่น” เสมอไป จากการสำรวจนักเรียนมัธยมในนาโกย่า พบว่า สาเหตุหลักในการกำหนดระดับความยาวของกระโปรงอาจเกิดขึ้นจาก “แรงจูงใจจากเพื่อน”, “รูปร่างของตนเอง”, “ตำแหน่งหน้าที่ในห้องเรียน” ฯลฯ

ซึ่งในบรรดาผู้จัดทำแบบสำรวจหลายคนก็ให้ความเห็นว่า เด็กสมัยนี้สวมกระโปรงยาวกว่าตนเองในสมัยก่อนเยอะ โดยสมัยก่อนมีเทรนด์สวมถุงเท้ายาวถึงหัวเข่าหรือที่เรียกว่า Knee High (ニーハイ) สาว JK ในสมัยนั้นจึงต้องสวมกระโปรงให้สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้

ถุงเท้าก็มีส่วน?



จุดเปลี่ยนที่ทำให้ระดับความยาวของกระโปรงแตกต่างกันก็คือ “ถุงเท้า” ไม่ว่าจะเป็นถุงเท้าระดับข้อเท้า หรือถุงเท้าย้วย ๆ แบบยาวถึงหัวเข่าที่เคยได้รับความนิยมในสมัยก่อน ทั้งหมดล้วนแต่เกี่ยวข้องกับความยาวของระดับกระโปรง โดยหนึ่งในผู้จัดทำแบบสำรวจ (25 ปี) กล่าวว่า “เมื่อเทียบกับฉันในสมัยมัธยมปลายแล้ว ฉันรู้สึกตกใจมากที่เทรนด์กระโปรงนักเรียนยาวขึ้น และเทรนด์ถุงเท้าสั้นลง”

“ชีวิต JK มีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น” กลยุทธในการหลบหลีกกฎโรงเรียน



จากการสัมภาษณ์สาวนักเรียนมัธยมปลายหลายคน ทำให้ทราบว่าพวกเธอมีกลยุทธในการหลบหลีกกฎโรงเรียนอยู่ด้วย

“ในวันที่มีการตรวจสอบเครื่องแบบนักเรียน ฉันจะเอากระโปรงแบบที่ถูกกฎโรงเรียนไปด้วยค่ะ” (นักเรียนโรงเรียนเอกชน ชั้นปีที่ 3 – ฟุคุโอกะ)
“พอออกจากโรงเรียนฉันก็จะพับขอบกระโปรงให้สูงขึ้น” (นักเรียนโรงเรียนรัฐบาล ชั้นปีที่ 3 – ฮอกไกโด)
“ฉันเคยเอากระโปรงสั้นมาเปลี่ยนหลังเลิกเรียนด้วยค่ะ” (นักเรียนโรงเรียนเอกชน ชั้นปีที่ 2 – โตเกียว)

โดยเฉพาะสาวนักเรียนโรงเรียนเอกชน ชั้นปีที่ 3 ในจังหวัดกุนมะ ที่เธอใช้กลยุทธในการพับขอบกระโปรงให้สั้นหลังจากออกจากโรงเรียน กล่าวว่า “เพราะการเป็น JK มันมีแค่ครั้งเดียวในชีวิตค่ะ มาผูกมัดกันไม่ได้หรอกนะคะ!”

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะถูกหรือไม่ถูกกฎโรงเรียน ไม่ว่าจะชอบดึงกระโปรงลงให้ดูยาวขึ้น หรือจะชอบพับกระโปรงให้ดูเหมือนมินิสเกิร์ต แต่ก็ทำให้เราได้รู้ว่าสาวนักเรียนญี่ปุ่นก็มีรสนิยมในแบบของตัวเองที่แตกต่างกันออกไป และจากนี้ไปเทรนด์การแต่งตัวของสาว JK จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรนั้น ต้องคอยจับตาดูกันต่อไป