ความสามารถที่ไม่พัฒนามักมีวันหมดอายุ

 

ครั้งหนึ่งผู้เขียนได้มีโอกาสพูดคุยกับรุ่นน้อง ที่ได้ทำงานในองค์กรสื่อที่มีความมั่นคง เขาได้อยู่ในตำแหน่งพนักงานประจำ ที่ฝันมานาน หลังที่ผ่านมาต้องเป็นฟรีแลนซ์อยู่หลายปี การได้เป็นพนักงานประจำ ได้เงินเดือนตรงทุกเดือน มีสวัสดิการสุขภาพ มีประกันสังคม มีกองทุนสำรองเลี้ยงชีพให้อุ่นใจ แถมทำงานล่วงเวลาก็สามารถเบิกโอที ได้อีก นับเป็นโลกที่เหมือนกับวิ่งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ ของคนทำงานเลยทีเดียว เขากล่าวอย่างมั่นใจกับผู้เขียนว่า “โอยพี่ตอนนี้ผมสบายแล้ว ปลอดภัยแล้ว”

ความรู้สึกแรกนั้น ยินดีกับรุ่นน้องผู้นี้ที่ได้ในสิ่งที่เขาฝันมานาน แต่พอได้ยินเขาพูดว่า “ผมอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว” ผู้เขียนรู้สึกเสียววาบในหัวใจแทน เพราะเมื่อใดที่คนเรารู้สึกว่าตนเองอยู่ในกรอบที่ปลอดภัยหมายถึงกำลังประมาทต่อชีวิต และตกอยู่ในจุดที่ไม่ปลอดภัยมากที่สุด เหนืออื่นใด รุ่นน้องผู้นี้อาจลืมไปว่าบนโลกใบนี้ ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นทุกวัน และ ไม่มีงานไหนบนโลกนี้ที่มั่นคง

ชีวิตและการทำงานก็เหมือนวิ่งมาราธอนค่ะ มีเหตุการณ์ที่เราไม่คาดฝันเกิดขึ้นได้ทุกระยะ คนที่คิดว่าตนเอง ปลอดภัยมีแนวโน้มที่จะทำงานด้วยความประมาท มาสายบ้าง เอาเวลางานไปเล่นเกมบ้าง เล่นโซเชียลมีเดียบ้าง   ไม่เคยพัฒนาตนเอง ไม่มีความรับผิดชอบ พูดมากกว่าทำ รายชื่อของคนประเภทนี้มักจะอยู่ในลิสต์จ้างออกขององค์กรอยู่เสมอ

ในวาบความคิด ขณะเขียนคอลัมน์นี้ผู้เขียนนึกถึง น้องส้ม กมลวรรณ ดีประเสิรฐ อดีตบรรณาธิการข่าวต่างประเทศ manager online เจ้าของพ๊อกเก๊ตบุ๊ค “คนของโลก”  ปัจจุบันเธอเป็นที่ปรึกษาให้กับ เว็บไซต์ Tonkit360 ได้พูดถึงอาชีพที่หลายคนคิดว่ามั่นคง แต่ปัจจุบันอยู่ในสถานะที่น่าหวั่นไหวอย่าง พนักงานธนาคาร ว่า “อันที่จริงแล้ว คนทำงานธนาคารต้องเริ่มปรับตัวตั้งแต่มีข่าวเรื่อง Fin Tech แล้ว เพราะมันคือจุดเปลี่ยนสำคัญของอุตสาหกรรมทางการเงินปัจจุบัน แล้วของแบบนี้ใช้เวลาไม่นานที่จะถูกนำไปใช้ทั่วโลก”

ขณะเดียวกัน “น้องส้ม” เจ้าของแอคเคาท์ ทวิตเตอร์ @jaosom ยังได้ทวิตข้อความที่เกี่ยวกับการทำงานไว้อย่างน่าสนใจด้วยว่า “คนรุ่นใหม่ (และรุ่นเก่าที่ไม่หยุดนิ่ง) เขาเป็นพวก multi skilled (มีพื้นฐานหลายอย่าง) ทำงานได้แบบ  multitask (ทำงานได้หลากหลายรูปแบบ) และลงมือแบบมือไวเท่าความคิด คนที่ไม่ปรับตัวจะมัวโอดครวญไม่ได้แล้ว ถ้ารู้ตัวว่าไม่เหมาะกับสปีดยุคใหม่จริงๆ ให้ขุดทักษะของโลกเก่าที่ตัวเองมีและยังเป็นที่ต้องการออกมาทำให้แข็งแกร่งแล้วคุณจะรอด”

เป็นข้อความที่น่าจะเตือนใจคนทำงานที่กำลังคิดว่าตนเองอยู่ในกรอบของความปลอดภัยได้ดี เพราะถ้าคุณทำงานได้แบบเดียว ไม่พัฒนาตัวเอง ไม่เคยมีวินัยในการทำงาน นั่งฝันถึงงานอื่นแทนที่จะทำงานตรงหน้าให้ดีที่สุด สุดท้ายแล้วเมื่อคุณต้องเปิดประตูออกมาจากกรอบที่คุณคิดว่าปลอดภัย ความสามารถที่คุณมีอยู่อาจหมดอายุไปแล้วก็ได้สำหรับยุคสมัย 

อย่าลืมว่าเวลานั้นหมุนไปเรื่อยๆ ความหนุ่มสาวอยู่กับคุณไม่นาน หากยังคิดว่าจะทำทุกอย่างแล้วแต่ใจฉัน หรือคิดเพียงแค่ว่า เพราะฉันเป็นฉันโลกต้องเข้าใจ สุดท้ายแล้วคุณเป็นอะไรไม่ได้มากไปกว่า คนหลงยุคที่กล่าวโทษทุกสิ่งรอบตัว หากเว้นไว้เพียงแค่ตนเอง