ประธานวัย 15 นำกลุ่มเพื่อนตั้งบริษัททำประโยชน์บนพื้นที่รกร้าง

ในยุคสมัยวัตถุนิยมที่เด็กสมัยใหม่ให้ความสนใจเทคโนโลยีและนวัตกรรมอื่นๆมากกว่าสิ่งแวดล้อม ยังมีเด็กจำนวนหนึ่งที่ตั้งใจทำประโยชน์ให้กับจังหวัดของตนเอง เช่น กลุ่มเด็กหญิงในจังหวัดคุมาโมโตะที่สร้างบริษัทเล็กๆขึ้นเมื่อฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมา สมาชิกที่ริเริ่มนั้นมีทั้งสิ้น 5 คนโดยทั้งหมดมีพื้นเพมาจากจังหวัดคุมาโมโตะ เหตุผลในการจัดตั้งบริษัทเพื่อเปลี่ยนพื้นที่รกร้างให้กลายเป็นพื้นที่เพาะปลูกนี้มาจากความตั้งใจที่จะเชิญชวนให้คนมาจังหวัดคุมาโมโตะมากขึ้น ทั้งนี้เมื่อต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา เด็กหญิงเหล่านี้พร้อมใจกันใส่ชุดสีแดงไปปลูกต้น Sudachi ซึ่งอยู่ในตระกูลซิตรัสที่ในเมืองฮิคาวะ ทั้งนี้หนึ่งในภารกิจของบริษัทคือการตัดหญ้าในบริเวณพื้นที่รกร้างเพื่อให้ที่ดินเหมาะแก่การเพาะปลูกและการทดลองปลูกผลไม้ด้วย หลายคนคงอยากทราบแล้วว่าบริษัทชื่อว่าอะไร บริษัทจากน้ำพักน้ำแรงของเด็กๆเหล่านี้ชื่อว่า Hikawa no Giroccho ซึ่งตั้งตามชื่อของปลาที่อาศัยอยู่ในแม่น้ำที่ใสสะอาดในพื้นที่ บริษัทนี้ประกอบไปด้วยประธานวัย 15 ปี เด็กหญิงทาเคยะมะ มิโนริ และผู้บริหารอีกสี่คนที่อยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 และ 3 เท่านั้น

หนึ่งในแรงบันดาลใจให้เด็กๆทำบริษัทเพื่อสาธารณประโยชน์นั้นมาจากกลุ่มนักข่าวเยาวชนของคุณอิวาโมโต้ ทาเคชิ เจ้าของศูนย์จำหน่ายหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น ทั้งนี้คุณอิวาโมโต้กล่าวว่าอยากปลูกจิตสำนึกรักบ้านเกิดและสอนให้เด็กๆรู้จักการทำงานจึงเริ่มกิจกรรมกลุ่มนักข่าวเยาวชนขึ้นตั้งแต่ พ.ศ. 2554 เป็นต้นมาเพื่อกระจายข่าวของชุมชน ต่อมาในปี พ.ศ. 2559 ได้เปิดอบรมการเรียนการสอนเกี่ยวกับเมืองฮิคาวะเพื่อให้เด็กๆช่วยกันค้นหาเรื่องราวที่น่าสนใจของเมืองพร้อมทั้งช่วยกันพัฒนาเมืองไปพร้อมๆกัน ซึ่งหนึ่งในเด็กกลุ่มนี้ก็คือเด็กหญิงทาเคยะมะนั่นเอง

ประธานหญิงตัวน้อยรายนี้กล่าวว่าที่เข้าร่วมตอนแรกเพราะคิดว่าจะได้มีเวลานั่งทานขนมเฉยๆ แต่เมื่อได้มีโอกาสเดินชมเมืองทำให้รู้ว่ามีอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับเมืองที่ตัวเธอยังไม่รู้ ไม่ว่าจะเป็นหญ้าที่ขึ้นรกทึบบนที่ดิน บ้านร้างที่ทรุดโทรม ขยะข้างถนน เธอตั้งคำถามว่าปัญหาเหล่านี้จะสามารถแก้ได้เพียงจากกลุ่มสมาชิกของเธอหรือไม่ เด็กหญิงทั้งห้าคนนี้ลองจินตนาการจากมุมมองของนายกเทศมนตรีพร้อมคิดว่าหากทั้งเมืองมีแต่พื้นที่รกร้างก็คงไม่สามารถสร้างความประทับใจให้กับนักท่องเที่ยวจากต่างเมืองได้ ดังนั้นจึงเกิดความตั้งใจที่จะพัฒนาพื้นที่ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ให้เป็นแปลงเกษตรกรรมในที่สุด