ขอทาน อาชีพสบายรายได้ดี? เพราะอะไรขอทานบางคนจึงหาเงินได้เยอะ

เชื่อว่าทุกคน มักจะเคยเห็นขอทานตามทางเท้าหรือสะพานลอย โดยเฉพาะสถานที่ที่คนเดินพลุกพล่านจะเห็นคนเหล่านี้มากกว่าที่อื่นทั่วไป บ้างก็มาในรูปแบบของคนพิการ ครอบครัวที่พาลูกมานั่ง

ขอทานนั้นถือเป็นอาชีพหรือไม่ ถ้าว่ากันตามตรง ขอทานนั้นไม่ใช่อาชีพเพราะผิดกฎหมาย ตาม พ.ร.บ. ควบคุมการขอทาน พ.ศ. 2484 แต่กระนั้นเราก็ยังพบเห็นขอทานกันเป็นปกติ ซึ่งจากสถิติการสำรวจนั้น ขอทานในย่านที่มีคนพลุกพล่านทำเงินได้สูงสุดประมาณ 3,000 บาทต่อวัน

เพราะอะไรขอทานบางคนจึงหาเงินได้เยอะ อาจเป็นเพราะคนไทยเรามีนิสัยขี้สงสารและคิดว่าการให้ทานนั้นจะได้บุญ แต่โดยหลักแล้วเราสามารถจำแนกประเภทของขอทานที่พบเห็นทั่วไปได้หลากหลาย ดังนี้

 

คนที่ลำบากจริง ๆ

กลุ่มนี้เป็นประเภทของผู้ยากไร้ ที่มีความลำบากจริง หรือต้องการเงินเพื่อจุดประสงค์บางอย่างที่ตนไม่สามารถใช้จ่ายในส่วนนั้นได้ เช่น หาเงินผ่าตัด เลี้ยงครอบครัว เป็นต้น

กลุ่มขอทานเด็ก

โดยส่วนใหญ่กลุ่มขอทานเด็กนั้นจะได้เงินเยอะเฉลี่ยต่อวัน เนื่องจากเป็นวัยที่น่าเอ็นดู ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาต่างสงสารและเจียดเงินให้ กลุ่มนี้มักจะมาในรูปแบบ เด็กในชุดนักเรียนนั่งขอทานเขียนป้ายหาเงินศึกษาเล่าเรียน รวมไปถึงขายของเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ปากกา ลูกอม โดยอาศัยลูกอ้อนขอให้ซื้อ
กลุ่มเด็กขายดอกไม้ยามราตรี

จะพบเห็นเด็กกลุ่มนี้ได้ยามย่านสถานบันเทิง ส่วนใหญ่เป็นเด็กมาจากชายแดนหรือประเทศเพื่อนบ้าน ทำกันเป็นธุรกิจครอบครัว โดยเมื่อถึงเวลาผู้ปกครองจะพากลุ่มเด็กเหล่านี้มาส่ง ให้เดินขายดอกไม้ตามร้านเหล้า นอกจากกลุ่มเด็กแล้วนั้นตอนกลางคืนตามร้านอาหารและร้านเหล้า มักจะมีขอทานตาบอดเดินร้องเพลงโดยมีอีกคนคอยจูงมือและเปิดถุงรับเงิน

กลุ่มวณิพก

กลุ่มนี้เรียกได้ว่าไม่ใช่ขอทาน เพราะใช้ความสามารถแลกกับเม็ดเงิน โดยที่เห็นทั่วไปจะเป็นเด็กมัธยมออกมาดีดกีตาร์เปิดหมวกรับเงิน หรือในวัยสูงอายุมักจะเป็นการเป่าแคนหรือดีดพิณ โดยหากมีความสามารถด้านการเอนเตอร์เทนผู้คนโดยรอบมักจะได้ค่าตอบแทนเยอะ

กลุ่มมิจฉาชีพ

เมื่อยิ่งรู้ว่าคนไทยมีนิสัยขี้สงสาร จึงเป็นที่มาของการนั่งหาเงินด้วยการแกล้งเป็นคนพิการ ขาด้วนแขนด้วนนั่งมาขอทาน ซึ่งความจริงแล้วตัวของเขาเองสมประกอบทุกอย่างเพียงแต่มานั่งแกล้งพิการเพื่อหาเงินอย่างสบายเท่านั้น

กลุ่มค้ามนุษย์

เราอาจเคยได้ยินว่ามีแก๊งลักเด็กคอยจับตัวเด็กไปตัดแขนตัดขาแล้วเอามานั่งขอทานหาเงิน โดยเรื่องนี้อาจจะไกลความจริงไปเสียหน่อยหรือเกิดขึ้นจริงแต่น้อยมาก แต่โดยส่วนใหญ่แล้วขบวนการเหล่านี้ จะซื้อหรือเช่าเด็กจากประเทศเพื่อนบ้านด้วยความเต็มใจของพ่อแม่เด็ก เพื่อมานั่งขอทานในจุดต่าง ๆ ของเมือง ซึ่งเป็นสิ่งผิดกฎหมายร้ายแรงในเรื่องค้ามนุษย์

อันที่จริงแล้วเราไม่ควรสนับสนุนให้ทานขอทานเหล่านี้ด้วยเงิน เพราะหากมองเพียงผิวเผินเราไม่อาจรู้ได้ว่าพวกเขาลำบากจริงหรือโดนบังคับ อาจใช้การสนับสนุนทางอื่น เช่น ข้าวหรือน้ำ เพราะความจริงแม้เราจะให้เงินเด็กด้วยความสงสารแต่เงินเหล่านั้นไม่เคยตกถึงเด็กเลย แต่จะไปกองอยู่กับนายหน้าที่เอาเด็กเหล่านั้นมา

เมื่อเงินหมดก็ใช้เด็กเหล่านั้นไปหาเงินใหม่ เป็นวงเวียนที่ไม่จบสิ้น เด็กคนนึงต้องขาดโอกาสในการเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่มีอนาคต หนำซ้ำเมื่อถึงวัยที่ไม่สามารถใช้เรียกความสงสารได้แล้ว อาจถูกโยกไปทำอย่างอื่น เช่น ค้าประเวณี หรือเข้าสู่วงการอาชญากรรมได้