ลักษณนาม ของคำว่า "ตาย" ตามฐานะของภาษาไทย ใช้อย่างไร

เชื่อว่าหลายๆ คนอาจจะเกิดความสงสัยและเคยใช้ผิดกันมาบ้าง สำหรับลักษณะนาม ของการ ตาย ที่ในบางครั้งเราอาจจะใช้ผิดหลักภาษาไปบ้าง โดย ลักษณนาม ของคำว่า ตาย นั้น สามารถแบ่งและใช้ตามฐานะต่างๆ ได้ตามหลักภาษาไทย โดยสามารถแบ่งออกเป็น 11 ระดับดังนี้

ลักษณนาม ของคำว่า ตาย ตามฐานะของภาษาไทย

1. สวรรคต ใช้กับ พระมหากษัตริย์และพระราชินี
2. ทิวงคต ใช้กับ พระยุพราช
3. สิ้นพระชนม์ ใช้กับ พระสังฆราช สมเด็จเจ้าฟ้า เจ้าฟ้า พระองค์เจ้า
4. สิ้นชีพิตักษัย ใช้กับ หม่อมเจ้า
5. ถึงแก่พิราลัย ใช้กับ สมเด็จเจ้าพระยา เจ้าประเทศราช
6. ถึงแก่อสัญกรรม ใช้กับ เจ้าพระยา,นายกรัฐมนตรี,ประธานาธิบดี,ประธานองคมนตรี,องคมนตรี,ประธานรัฐสภา หรือ ผู้ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นปฐมจุลจอมเกล้า
7. ถึงแก่อนิจกรรม ใช้กับ พระยาหรือผู้ที่ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตั้งแต่ชั้นประถมาภรณ์มงกุฎไทยขึ้นไปหรือทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษ
8. ถึงแก่กรรม ใช้กับ สุภาพชนทั่วไป
9. มรณภาพ ใช้กับ ภิกษุ สามเณร
10. ล้ม ใช้กับ สัตว์พาหนะ (ช้าง ม้า โค กระบือ ล่อ ลา)
11. ตาย ใช้กับ คน และสัตว์อื่นๆ