เข้าข้างหรือยอมรับความจริง! เมื่อศิลปินในดวงใจกระทำผิด

เชื่อว่าหลายคนคงมี “ศิลปินในดวงใจ” ที่ชื่นชอบกันอยู่แล้ว หรือเป็น “แฟนคลับ” ของใครสักคนบนโลกนี้อย่างแน่นอน และคิดว่ามีจำนวนไม่น้อยที่อาจชื่นชอบถึงขนาดติดตามทุกผลงาน กระทั่งก่อเป็นความรู้สึกผูกพันที่ค่อย ๆ พัฒนาก่อตัวจนทำให้ถอนตัวไม่ขึ้นจากการสนับสนุน “ความรักระหว่างแฟนคลับกับศิลปิน” ไม่ใช่เรื่องที่ผิด! แต่เป็นเรื่องที่ต้องมีขอบเขต ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่

อย่างไรก็ดี เมื่อความชื่นชอบก่อตัวจนเป็นความรัก ความคาดหวังต่อศิลปินก็ย่อมต้องมีมากขึ้น เพราะในมุมของแฟนคลับก็อยากจะเห็นคนที่เราชื่นชอบชื่นชมได้อยู่ในจุดที่เขาเปล่งประกายที่สุด และอยากให้คนอื่น ๆ ได้เห็นเหมือนกันว่านี่แหละคือศิลปินที่เราหลงใหล ทั้งในความสามารถ ผลงาน รูปร่างหน้าตา ลักษณะนิสัย และการวางตัวในสังคม เขาก็สามารถทำได้ดีทุกทาง แต่เมื่อเกิดมา มนุษย์ไม่ว่าจะเป็นศิลปินหรือคนธรรมดา ก็ต้องมีทั้งด้านดีและไม่ดีซ่อนอยู่ ไม่มีใครเพอร์เฟกต์ร้อยเปอร์เซ็นต์
ศิลปินมักจะเผยเฉพาะด้านที่เขาอยากให้เรารู้จักเท่านั้น

กว่าจะเป็นศิลปิน ในที่นี้ขอกล่าวถึงไอดอล โดยเฉพาะเกาหลีที่มีการแข่งขันสูงมาก ๆ อย่างที่ทราบกันดีว่าพวกเขาต้องทุ่มเททั้งแรงกายทั้งแรงใจ เพื่อก้าวออกไปสู่สายตาสาธารณชนให้สวยงามที่สุด แต่เมื่อเวลาผ่านพ้นไปทำไมศิลปินไอดอลเกาหลีหลายคนถึงเลือกเดินทางผิดและมีข่าวแง่ลบออกมาให้เห็นอยู่บ่อย ๆ

ปกติแล้วไอดอลเกาหลี มักจะเผยด้านที่สนุกสนาน สดใส ให้แฟนคลับได้เห็น แต่บางคนก็เลือกปกปิดความทุกข์ ความเศร้า ของตัวเองเอาไว้คนเดียว เพื่อไม่ให้แฟนคลับหรือแม้แต่คนในครอบครัวต้องเป็นกังวล และบางคนก็ซ่อนอีกร่างที่สุดแสนแตกต่างไว้เพื่อไม่ให้ใครสักคนได้รับรู้เลยก็มี แต่แน่นอนไม่ว่าใครก็คงเลือกเปิดเผยเฉพาะด้านที่ดีของตัวเองให้คนอื่นได้เห็นเท่านั้น ส่วนด้านมืดก็ให้อยู่ในความลับต่อไป

ทุกคนเคยกระทำผิดพลาดมาทั้งนั้น เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เข้าใจได้แล้วก็ไม่มีใครแก้ไขอดีตที่เคยทำผิดได้ จึงเพียงแต่ลุ้นว่าจะปิดมันเป็นความลับได้ตลอดไป หรือคงไม่แคล้วถูกแฉเข้าสักวัน แต่ไม่มีใครที่หนีสิ่งที่ตนเองเคยกระทำพ้น ในวันที่เรื่อง “แดง” ขึ้นมา พวกเขาย่อมต้องได้รับผลของการกระทำที่เคยก่อ กระนั้น เรื่องผิดพลาดก็มีหลายระดับ ตั้งแต่เรื่องที่ดูไม่ดีจนแฟนคลับผิดหวัง เช่นการไม่ควบคุมอารมณ์ต่อหน้าสื่อ ติดเหล้า ติดบุหรี่ ก็พอจะให้อภัยกันได้ พอจะเข้าใจว่าศิลปินก็คนเหมือนกัน แต่ถ้าถึงขั้นทำผิดกฎหมาย น่าจะต้องกลับมาพิจารณาแล้วว่าจะยังไปต่อหรือไม่

เพราะปัญหามันอยู่ที่ตอนนี้เขาเป็นคนดัง และดันเป็นคนดังที่อยู่ในดวงใจใครหลายคน คำถามคือ หากเป็นคนธรรมดาที่กระทำผิดแบบเดียวกัน เราจะพูดว่าคนเราก็ทำผิดพลาดได้ทั้งนั้นหรือไม่? เราจะให้อภัยกับคดีอาชญากรรมที่เขาก่อหรือไม่ ถ้าไม่ มาตรฐานที่บอกว่าเขาก็เป็นคนเหมือนกันนั้นมันอยู่ที่ตรงไหนกันแน่? แต่ค่อนข้างแน่ใจว่าเราจะด่าทอ สาปส่ง รุมประชาทัณฑ์มากกว่า

หากมองว่าศิลปินก็เป็นคนเหมือนกัน แบบนั้นถ้าผิดก็คงต้องว่าไปตามผิด ไม่จำเป็นต้องแก้ตัวหรือออกรับแทน สิ่งที่พวกเขาทำ พวกเขาคงรู้อยู่แล้วว่ามันผิด ในเมื่อรู้ว่าผิดแต่ยังทำ เราจะยังให้อภัยหรือบอกว่าจะให้กำลังใจอาชญากรอยู่หรือ? แล้วเหยื่อที่เป็นผู้ถูกกระทำล่ะ? เราเอาความเป็นคนของเขาไปวางไว้ที่ตรงไหน ในฐานะคนเหมือนกัน พวกเขาสมควรโดนกระทำจากคนที่เป็นคนดังหรือไม่ แถมคนดังที่ว่ายังมีคนจำนวนไม่น้อยเข้าข้างอีก!
เมื่อศิลปินในดวงใจกระทำผิด ควรยอมรับความจริงให้ได้!

ในฐานะที่ผู้เขียนเองก็เป็นแฟนคลับของไอดอลเกาหลีคนหนึ่งอยู่เหมือนกัน ซึ่งติดตามทุกความเคลื่อนไหวมากว่า 6-7 ปีแล้ว ก็มีความคิดในหัวตัวเองอยู่เหมือนกันว่าถ้าหากวันหนึ่งศิลปินที่ชอบเกิดทำผิดพลาดหรือมีข่าวเสียหาย เราจะยังติดตามเขาอยู่ไหม

ส่วนตัวคิดว่าขึ้นอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น ว่าเป็นจริงหรือไม่และร้ายแรงแค่ไหน หากเป็นเรื่องที่แค่ทำให้ผิดหวังจะเล็กหรือใหญ่ ถ้าเขาค่อย ๆ พิสูจน์ว่ากลับตัวกลับใจแล้ว ก็อาจจะเปิดใจมองเขาได้ใหม่อีกครั้ง แต่ก็คงยากที่จะมองเขาด้วยสายตาแบบเดิม ในเมื่อมันเกิดอคติขึ้นในใจแล้วว่าตัวจริงของเขาไม่ได้เป็นในแบบที่เราคิด ไม่เหมือนที่คิดยังไม่พอ ด้านมืดของเขายังมืดเกินกว่าที่เราประมาณการไว้อยู่พอสมควร

แต่ถ้าถึงขั้นฆ่าคนตาย หรือมีพฤติกรรมที่เป็นภัยสังคม ก็คงจะทำใจไม่ไหวเหมือนกัน และคงจะเข้าข้างไม่ได้ด้วย ในเมื่อเขาทำผิด ผิดก็คือผิด หน้าตาหรือชื่อเสียงไม่ได้ทำให้ความผิดของเขาหายไป หรือไม่ได้ทำให้เหยื่อไม่ถูกกระทำ และที่สำคัญก็ไม่ได้ทำให้กฎหมายละเว้นให้ ถ้าเขาไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่เราเคยเห็น เราต้องยอมรับความจริงให้ได้ และปลายทางก็คง say good bye ตลอดกาล ถามว่าเสียใจไหม ผิดหวังไหม รู้สึกแย่ไหม แน่นอนอยู่แล้ว! เพราะเราติดตามเขามาตั้งนาน ใครจะไปคาดคิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนั้น จริงไหม?

ทีนี้จะรักหรือสนับสนุนเขาต่อไปไหม อยู่ที่ว่าเราจะคิดอย่างไรกับเขาและความผิดของเขา รวมถึงจิตสำนึกของตัวเราเองว่าเห็นเรื่องผิดเป็นไม่ผิดหรือผิดน้อยกว่า เพียงเพราะเขาเป็นคนมีชื่อเสียง เขาจึงไม่ผิดเท่าคนธรรมดาที่ทำผิดแบบเดียวกัน แต่ถึงจะรักแค่ไหนก็ต้องมีขอบเขต ลดความเป็นติ่งลง เพิ่มความเป็นคนให้มากขึ้น หน้าตา ความสามารถ หรือชื่อเสียง ไม่ได้ทำให้กฎหมายละเว้นการลงโทษคนทำผิด!