แปลกไหม!ใส่ชุดไทยไปเที่ยว

นพวรรณ เตชะเสนีย์ ปี ๒ นิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

การแต่งกายของวัยรุ่นไทยในปัจจุบันค่อนข้างที่จะมีหลากหลาย แตกต่างกันไปตามรสนิยม บ้างก็แต่งแนวฮิป แนวพังค์ แนวเกาหลี แนวยุโรป และอีกนานาสารพัดที่เราจะเห็นได้ตามสถานที่ท่องเที่ยวของเยาวชน เช่น สยาม หรือ ห้างสรรพสินค้ากลางกรุง ตามแต่ละสไตล์ให้ตนเองดูดี ครั้งนี้ดิฉันจะมาแนะนำให้ผู้อ่านรู้จักเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งที่อยากจะให้รู้จักกันไว้นี่ไม่ได้อยากจะดันเพื่อนตัวเองให้เกิดในวงการบันเทิงหรือจะลงส.ส.สมัยหน้าหรอกนะค่ะ แต่เพราะเมื่อวันหนึ่งนกเห็นเพื่อนสาวตัวเองที่ปกติจะใส่ชุดนิสิตธรรมดาเหมือนเราๆ ท่านๆ ใส่ผ้าถุงกับเสื้อคอบัวมาเรียนที่มหาลัยตอนที่อาจารย์นัดเรียนเพิ่มวันเสาร์ ซึ่งก็เป็นที่ฮือฮาในหมู่เพื่อนๆ แต่สิ่งที่ทำให้ดิฉันยิ่งอึ้งมากขึ้นไปอีกเมื่อรู้ว่าเธอใส่มันไปเกือบทุกที่ ดิฉันก็เลยจับเธอมานั่งคุยซะเลย ว่าทำไหม๊...ทำไม ถึงทำตัวแบบนี้

ช่วยแนะนำตัวให้ผู้อ่านรู้จักหน่อย

-สวัสดีค่ะ ชื่อ ตะวันรุ่ง เตี๋ยประดิษฐ์ ชื่อเล่น นุ่น เรียน นิเทศศาสตร์ จุฬาฯ ปี๒

อะไรเป็นจุดเริ่มต้นให้นุ่นแต่งชุดไทย

-มันมาจากการ ใส่ผ้าถุงไปวัดทุกวันอาทิตย์กับพ่อแม่ เริ่มจากใส่เสื้อยืดธรรมดากับผ้าถุงก่อน ต่อมาแม่ก็ถามว่าเริ่มเบื่อหรือยังเสื้อยืด แม่เป็นช่างตัดเสื้อก็เริ่มตัดเสื้อให้ เราก็บอกแม่ว่าออกแบบวัยรุ่นๆ ให้หน่อยสิ แต่ ก็วัยรุ่นได้เท่านี้ ก็เป็นเสื้อคอบัว ใส่กับผ้าถุง ตอนแรกก็มีไม่กี่ชุด ตอนหลังก็เริ่มเพิ่มสีมา เรื่อยๆ นั้นก็ถือเป็นแรงบันดาลใจ

แล้วตรงไหนเป็นแรงบันดาลใจให้รู้สึกว่าอยากใส่ในชีวิตประจำวัน

-มันเริ่มจากไปวัดวันอาทิตย์ พอกลับจากวัดแม่ก็ให้ไปห้างต่อ มันต้องเปลี่ยนชุดก็สงสารคนซัก ก็เลยใส่ต่อไปห้างเลย พอใส่บ่อยๆก็เริ่มชิน ตอนแรกคนมองก็เขินๆ แต่ตอนนี้ก็ชินแล้ว กลายเป็นใส่ไปทุกที่โดยที่ไม่อาย รู้สึกว่ามันดีเนอะเวลาที่เราใส่ คนอื่นจะได้เห็นว่าการแต่งตัวแบบนี้มันยังมีอยู่ เพราะปกติคงไม่มีใครใส่กันหรอก พอเราใส่มันก็เพิ่มคนแบบนี้ขึ้นมาอีกคนนึง ทำให้คนเห็นว่าของเก่ามันยังมีอยู่บ้าง ยังไม่หมดไป มันไม่ได้เหลือแต่ขาสั้น สายเดี่ยว ถ้าเราใส่ชุดไทยของเราบ้างมันก็น่าจะดี

อะไรที่ทำให้นุ่นกล้าแตกต่างจากคนอื่น

-เดี๋ยวนี้เหมือน สังคมเราก็มองเห็นแต่ขาสั้น สายเดี่ยว เห็นวัยรุ่นทั่วไปใส่ชุดแฟชั่นที่มันสั้นขึ้นเรื่อยๆ การโชว์เนินอกก็กลายเป็นเรื่องปกติ สังเกตได้จากแผงหนังสือ ดารา ทำให้คนเห็นว่าการโชว์เนินอกเป็นเรื่องธรรมดาเพราะดูจากดารานักแสดงที่เป็นแบบอย่างของวัยรุ่น ไอ้ชุดที่ใส่ไปวัดทุกวันนี้แล้วก็เคยใส่ข้างนอกแล้ว มันก็พอรับได้นะ ก็เลยลองคิดว่าเอาวัยรุ่นมาให้เห็นว่าชุดแบบนี้มันยังมีอยู่นะ แต่ก็ยอมรับว่าใส่แล้วก็รู้สึกแก่เหมือนกัน เราก็ไม่ได้คาดหวังให้เขาเปลี่ยนมาใส่แบบแก่ๆแบบเรา เราก็คิดว่ามาพบกันครึ่งทางได้ไหม ระหว่างสายเดี่ยวสุดโต่งกับผ้าถุงที่ยาวมาก เปลี่ยนมาเป็นกางเกงขาสามส่วน ไม่ได้เป็นกางเกงรัดติ้ว สั้นจู๋ อีกหน่อยร้อนๆ คงใส่บิกีนี่เดินห้าง ถึงเราจะเต่ อยากเอาเสื้อผ้าแบบนี้มารั้งกระแส เราคิดว่าความกล้าแตกต่างถ้ากล้าในทางที่ดีก็น่าจะเป็นประโยชน์

แล้วเคยเกิดความคิดบ้างไหมว่าตัวเองแปลก

- แรกๆก็รู้สึกว่ามันแปลก สิ่งที่เราทำมันเกินไปหรือเปล่าถ้าวัดจากสายตาที่คนอื่นมอง บางคนก็มองเป็นทางลบ บางทีก็มีหวั่นไหวเหมือนกันว่าตัวเองเป็นคนประหลาด พอกลับมาบ้านก็มาพิจารณาดู สิ่งที่เราทำมันผิดเหรอ เราแต่งตัวเรียบร้อยนี่มันผิดเหรอ แถมมันยังเป็นของไทยที่มี แล้วเจตนาเราเพราะอะไรหล่ะ ก็ใส่เพื่อให้คนเห็นว่ามันเป็นสิ่งทีดี มันยังเหลืออยู่ ชุดก็ไม่ได้ได้เชยมาก มันอาจจะเชยตรงผ้าถุง แต่ยังมีเสื้อมาฉุดๆบ้าง มันก็ไม่ถึงขนาดเป็นคอกระเช้าไปเลย ยังถือเป็นชุดที่พอรับได้ในสังคม อาจจะดูแปลกๆ แต่เห็นบ่อยๆก็คงจะชิน

มีลิมิตในการใส่บ้างไหม

-ก็ไม่มี ใส่ไปได้ทุกที่ ไปเที่ยวกับเพื่อน ไปดูหนัง เดินห้างกับแม่ ไปวัด เหมือนเริ่มชินแล้ว ก็ไม่รู้สึกขัดเขินอะไร

คนรอบข้างมีกระแสตอบรับยังไงบ้างที่นุ่นแต่งตัวแบบนี้

-อย่างแม่ก็สนับสนุนเต็มที่ ก็จะออกแบบเสื้อให้ลูกได้ใส่ ผู้ใหญ่คนอื่นๆ ที่รู้จักเรายิ่งที่ไปวัดด้วยกัน ก็จะยิ่งสนับสนุน บางทีก็รู้สึกว่ามีแต่คนอายุมากเนอะที่ชื่นชมเรา แต่ก็มีแอบหวังเหมือนกันว่าสักวันวัยรุ่นจะเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาบ้าง อาจไม่ต้องมาใส่ตามแต่เห็นว่าเป็นเรื่องที่ดี

แล้วกับเพื่อนล่ะ

- ตอนแรกๆ ไปกับเที่ยวเพื่อน เพื่อนก็อาย เพราะเราใส่แบบนี้ก็มีคนมองอยู่แล้ว หลังๆ เพื่อนก็เริ่มชิน เพื่อนก็ไม่ได้ว่าอะไร เพื่อนก็บอกว่าเราเข้าใจแก มันก็เป็นสิทธิว่าใครจะแต่งตัวยังไง แรกๆ เราอายมากเลยนะ เพราะเพื่อนทั้งกลุ่มเราแต่งตัวธรรมดา แต่เราแต่งตัวอย่างนี้ มันเหมือนว่าเราเป็นแม่มันเลย แต่ก็พยายามนึกถึงเจตนาตั้งแต่แรกว่าเราใส่เพื่ออะไร

มีแฟชั่นกับชุดไทยที่ใส่บางหรือเปล่า

-ตอนนี้มีชุดคอบัว ชุดคอจีน ถ้าทีก็จะใส่เป็นเสื้อยืดวัยรุ่น ถ้าเป็นเสื้อยืด กับผ้าถุงนี่ก็จะใส่กำไลสีๆ อารมณ์แบบปาล์มมี่ แต่ปาล์มมี่เป็นโสร่งเท่ห์ๆ แต่ของเราก็เป็นผ้าถุงไป

ตอนใส่ชุดธรรมดากับใส่ชุดไทยนุ่นรู้สึกต่างกันบ้างหรือเปล่า

-ความรู้สึกมันต่างกันอยู่แล้ว แค่ใส่เราเท้าส้นสูงกับเราเท้าธรรมดาก็ต่างกันแล้ว รองเท้าธรรมดาท่าเดินเราก็จะปกติ ถ้าใส่รองเท้าส้นสูงก็จะเดินเก็กสวยกว่าปกติ อย่างชุดไทยก็รู้สึกเรียบร้อย เรียบร้อยมาก ผ้าถุงจะมีผ่านิดนึง เดินเร็วก็ไม่ได้ ทำให้ก้าวเท้าช้าลง อย่างเรื่องกิน ใส่ชุดนี้ก็คงไม่เดินกิน การแต่งตัวมีผลต่ออากัปกริยาของเราในแต่ละชุด

อยากให้เล่าประสบการณ์ที่น่าสนใจตอนนุ่นใส่ชุดไทยให้ฟังหน่อย

-ประสบการณ์ที่ประทับใจส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้ใหญ่ที่มองเราทางที่ดี บางคนก็ โอ๊ยหนู อนุโมทนาด้วย คนสมัยก่อนส่วนใหญ่ค่อนข้างที่จะต่อต้านพฤติกรรมนิยมสมัยนี้ พวกที่มันสั้น เว้าๆ ผู้ใหญ่เขาก็จะมองเราอย่างชื่นชมก็ทำให้เราประทับใจ ถ้าเป็นเรื่องลำบากใจ คงเป็นสายตาวัยรุ่นด้วยกัน อย่างบางคนนี่หุ่นดีมากเลยนะ แต่งตัวเห็นทรวดทรงทุกอย่าง เขามองเรามองตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตมาก เหมือนกับจะบอกว่า กลับรัตนโกสินทร์ตอนต้นไปป่ะ ความรู้สึกแรกของเรา ก็คิดในใจว่า หื้ม....ไม่ได้ใส่สั้นหนิ ทำดีโว้ย เพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเอง เราก็เข้าใจนะ เราไปสุดอีกทางหนึ่งเขาไปสุดอีกทางหนึ่ง เขาก็ต้องมองเราแปลกอยู่แร้ว คนทั่วไปรับเขาได้ แต่เรามองว่าเขาไม่ดี ก็คงเป็นความรู้สึกเหมือนกันที่เขามองเราไม่ดี เขาอาจจะหลงกระแสไปบ้าง ก็มองอย่างเข้าใจ ไม่เกลียดเขา ไม่โกรธเขา

อะไรที่เป็นกำลังใจในการแต่งตัวที่มันสวนกระแสกับสังคมบ้าง

-ส่วนหนึ่งก็เป็นตัวเองที่คิดว่า เราได้ทำในสิ่งที่ดี อีกส่วนที่เราทำได้เพราะครอบครัว สังคมที่วัด เราไปวัดก็ยังมีคนที่เขาเป็นกำลังใจให้เรา ทำต่อไปเถอะ อย่างพระรู้ว่าใส่ไปมหาลัยนี่อึ้งเลยนะ ท่านก็บอกว่าดีๆ แม่ก็บอกว่า ไม่เป็นไรหรอกลูกทำเท่าที่ใจเราไหว เพราะถ้าเราไปฝืนตัวเอง ยึดตัวเองว่าเราทำดีๆ แต่ใจอัดอั้นอยากใส่สายเดี่ยวจะแย่ มันก็ไม่ไหว ตรงนี้เรามีลิมิต เราทำไหวเราใส่ได้ พื้นฐานก็ไม่ใช่คนแต่งตัวโป๊อยู่แล้ว อาจจะเพราะด้วยหุ่น ก็ไม่ใส่สั้นๆอยู่แล้ว ส่วนไอ้ความอยากแฟชั่นนี่ คิดว่าก็ไม่ได้อยากใส่ตลอดไปหรอกนะ เดี๋ยวมันก็ดับไปได้ อย่างเพื่อนส่วนใหญ่ก็จะยอมรับเราได้ แต่ก็คงไม่ได้เห็นด้วยกับเราว่าจะทำตามแกนะ

จะใส่ไปอีกถึงเมื่อไหร่

-ก็คิดว่าจะใส่ไปเรื่อยๆ พอถึงวัยทำงานอาจจะต้องใส่เครื่องแบบที่ทำงาน แต่คงจะใส่ไปวัดเหมือนเดิม ใส่ไปห้างก็ใส่ได้

อยากจะบอกอะไรกับคนอื่นในสิ่งที่เราทำบ้าง

- บางทีที่เราเห็นคนที่ทำในสิ่งที่ดี อยากให้ส่งเสริมเขา อย่าไปมองว่ามันแปลก ถ้าลองพิจารณากันจริงๆ ว่าเป็นเจตนาที่ดี เราอาจไม่ต้องทำตามเขา แต่สนับสนุนแค่ในใจก็ดี อยากให้มีสักวันหนึ่ง ที่มีผู้ใหญ่หรือรัฐบาลให้ส่งเสริมให้แต่งชุดไทยสักวัน ทำให้เด็กชินกับชุดแบบนี้ บางคนอาจจะไม่ชอบในตอนแรก แต่พอใส่ไปเรื่อยๆมันก็ชิน อย่างน้อยก็ได้ปลูกฝังเด็กสัปดาห์ละวันก็ยังดี อย่างของในประเทศภูฏาน เขาก็มีวันใส่ชุดประจำชาติเหมือนกัน เราก็ไม่มีอำนาจอะไร ถ้ากระทรวงวัฒนธรรมเห็นก็จะลองทำตามดูบ้างก็คงจะดี.....

พลันที่ดิฉันอ่านต้นฉบับที่กำลังจะส่งอีกครั้งก็อดใจไม่ได้ที่จะชื่นชมกับเพื่อนใกล้ๆ ตัวที่มี ความคิดและความกล้า ที่จะทำในสิ่งที่ดี แล้วมองย้อนกลับมาที่ตัวเองว่า ตอนนี้ฉันแต่งชุดอะไรและกำลังคิดอะไรอยู่ในหัว?