BRICK LANE ซอยปรารถนาของบรรดาขาโจ๋

เช้าวันอาทิตย์แต่งตัวจัดสุดขีดแล้วมาเจอวัยโจ๋ใน BRICK LANE ลอนดอน

ที่นี่เขาขยันแข่งกันแต่งตัว โดยเฉพาะพ่อค้าแม่ค้าวัยหนุ่มสาวที่หอบข้าวของเก่ามาวางจำหน่ายในราคาถูก มีของอินไม่อินผสมกัน ต้องมีเวลา เลือกหรือเดินไปมาแล้วค่อยตัดสินใจ แต่ระวัง เลือกอยู่ดีๆ หนุ่มสาวเหล่านี้รีบหอบของหนีเทศกิจ นึกว่ามันจะเกิดขึ้นแค่ใน กทม. ปรากฏว่าใครจ่ายเงินใต้โต๊ะก็มีสิทธิ์ขายต่อได้อย่างเชิดๆ เริดๆ หากซอยนี้โล่งเพราะโดนเทศกิจไล่ เดินเข้าในตึกเก่าๆ ก็มีของใหม่ของเก่าขาย พ่อค้ามาจากทั่วแดนไกล โดยเฉพาะพ่อค้าเมืองไทยก็มีมากมายเอาของ JJ มาขาย เมื่อก่อนขายได้ดีทีเดียว พอมาปีนี้เงียบๆ ราคาตก ได้ฟังก็น่าสงสาร แต่จะให้ช่วยซื้อก็ไม่อยาก เพราะเราเดิน JJ แทบทุกอาทิตย์และไม่ใช่แนว ถ้าไม่อยากซื้ออะไร ดูคนเดินไปมาก็เพลินไม่ใช่เล่น เพราะแต่ละนางละนายแรงแข่งกันสุดๆ ยิ่งบอกว่าขอถ่ายภาพลงนิตยสารเขาจะรีบโพสท่าให้เลย ใครเล่าจะไม่อยากเกิด พ่อค้าแม่ค้าบางรายถ่ายได้แต่ต้องอุดหนุนของด้วย บางอย่างเห็นแล้วร้องจ๊ากมันไม่ใช่ดาว ดาวว่ามันไม่ใช่ มันไม่อินเลย บ้านดาวแบบนี้ขาย 99 แต่นี่ดันขายซะแพง จิ๊กของใครมาก็ไม่ทราบ ขายของเป็นรายได้พิเศษ แค่ได้แต่งตัวลงนิตยสารคือสุดยอดปรารถนา อยากบอกพวกนายว่าฝันของพวกนายเป็นจริงใน สุดสัปดาห์เล่มนี้จ้า ฝากไว้ได้อิน

● ของดีๆ ใครเขาจะคิดมาเซล (นั่นน่ะสิ)

● จะกราบจะไหว้ก็ได้ถ้านายช่วยซื้อ (คนขายของ) ● ของที่ลงไว้ไม่กี่เสี้ยวนาทีอาจมีมือดีตัดหน้า (อย่าลังเล)

● แต่งไปก็ซ้ำกับคนอื่น แก้ผ้าอยู่บ้านดีกว่าไหม (หัดอายบ้าง)

● ใช่มีเงินอย่างเดียวแล้วจะเป็นดีไซเนอร์ที่ดีได้ (ไม่ได้กระทบใคร)