เพราะโลกกว้างยังต้องเรียนรู้ เอ๊ะ-อิศริยา กับวันวานในญี่ปุ่น

?เอ๊ะ-อิศริยา สายสนั่น? นักแสดงสาวมากความสามารถ ผลงานล่าสุดของเอ๊ะที่เพิ่งกำลังถ่ายทำอยู่เรื่อง กุหลาบซ่อนหนาม ทางช่อง 3 เรื่องนี้มีหนุ่มแดน-วรเวช เป็นพระเอก แถมเป็นผู้จัดอีกด้วย ติดตามกันให้ดี ๆ

รับบทบาทเป็นนักแสดงเธอทำเต็มที่ ตีบทแตกกระจุย ไม่เพียงแต่งานแสดงเท่านั้นที่เอ๊ะทุ่มเทด้วยจิตวิญญาณ ทางด้านการเรียนของสาวคนนี้เธอยังทุ่มเทเต็มที่ไม่แพ้กัน เอ๊ะเรียนจบปริญญาตรี จากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ล่าสุดกำลังศึกษาต่อปริญญาโท คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน รั้วโดมเหมือนเดิม เรียกว่าเป็นนักแสดงที่รักเรียนน่าเอาเป็นแบบอย่างอีกคนหนึ่งของวงการ นอกจากจะเรียนเก่งแล้ว ใครเลยจะรู้ว่าย้อนไปเมื่อสมัยตอนเอ๊ะเรียนอยู่ม.1 เธอเคยข้ามน้ำข้ามทะเลไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนยังแดนซากุระด้วย เด็กหญิงเอ๊ะตอนอายุ 12 ปี กับ 2 เดือนในญี่ปุ่นเป็นอย่างไร วันนี้นางเอกสาวจะมาย้อนวันวานอันแสนประทับใจให้พวกเราได้รับรู้ นักเรียนไทยไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมยังเมืองโอจิย่าและเมืองนากาโอกะ เอ๊ะบอกว่าที่เลือกไปประเทศญี่ปุ่นเพราะเธออ่านการ์ตูนได้เห็นบรรยากาศบ้านเมืองรวมถึงวัฒนธรรมของคนที่นี่ เป็นเหตุให้เธออยากมาสัมผัสของจริง ?เอ๊ะจำชื่อโครงการแลกเปลี่ยนไม่ได้แล้วค่ะ (หัวเราะ) แต่ที่เลือกไปประเทศญี่ปุ่นเพราะเอ๊ะชอบประเทศนี้มาก คือเอ๊ะเป็นคนที่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นบ่อยค่ะ เหมือนจะซึมซับความเป็นญี่ปุ่นอยู่ในหัวด้วยมั้งคะ (หัวเราะ) เลยทำให้อยากมาอยู่ญี่ปุ่น อยากเห็นบ้านเมืองของเขา อยากเห็นวิถีชีวิตของคนญี่ปุ่นจริง ๆ ซึ่งเอ๊ะรู้สึกว่าการมาครั้งนั้นของเอ๊ะไม่ผิดหวังเลยค่ะ? ?ไปอยู่เมืองโอจิย่าเป็นเมืองแรก ก่อนจะย้ายไปเมืองนากาโอกะ เป็นเมืองที่อยู่ทางตอนเหนือของญี่ปุ่น เอ๊ะไปพักอยู่กับ Host ค่ะ ซึ่งโชคดีมากได้ Host ใจดี เขาดูแลเอ๊ะเหมือนลูกสาวของเขาเลยค่ะ พอย้ายไปเมืองหนึ่งก็เปลี่ยน Host ซึ่งครอบครัวที่เอ๊ะไปอยู่ด้วยนั้นใจดีกันหมดเลยค่ะ? ?ตอนนั้นไปอายุ 12 ปี ตื่นเต้นมาก ๆ ค่ะ ซึ่งทุกอย่างเราต้องดูแลตัวเอง อาหารญี่ปุ่น บางอย่างเอ๊ะทานไม่ได้เลย ครอบครัวที่เอ๊ะไปอยู่เขาใจดีมาก อุตส่าห์เอาข้าวไปผัดกับข้าวโพด เอ๊ะก็ไปช่วยเขาทำอาหารด้วย มีดบาดยังมีแผลเป็นจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ คือเขาเป็นเจ้าของบ้านที่น่ารักมาก เป็นกันเองมาก แรก ๆ เอ๊ะจะร้องไห้ตลอดเวลา Host กลัวเราจะคิดถึงบ้านเลยพาไปเที่ยว ซึ่งเอ๊ะบอกเขาว่าเราชอบ sanrio มาก และเมืองที่เอ๊ะอยู่มันไม่มี ต้องนั่งรถไปเมืองอื่นซึ่งเขาก็พาเอ๊ะไปนะคะ ประทับใจมากเลย? ถือว่าตอนที่เอ๊ะไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนั้นยังเด็กอยู่มาก แล้วเด็กอายุ 12 คนนี้ที่ไม่เคยจากครอบครัวไปไหนไกล เธอสร้างกำลังใจให้ตัวเองด้วยวิธีไหนมาดูกัน ?เด็ก ๆ เอ๊ะเป็นคนที่ติดแม่มาก ไปไหนมาไหนกับคุณแม่ตลอดเวลา ติดบ้านด้วย และไม่เคยไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองคนเดียวเลย วันที่เดินทางไปก็กลัวเหมือนกัน แต่วันเดินทางเพื่อน ๆ เยอะ ยังไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ถึงเวลาเราต้องแยกเมืองกันอยู่ตอนนั้นเริ่มเป็นกังวลเหมือนกัน แต่โชคดีตรงที่ Host ที่เอ๊ะไปพักอยู่ด้วยนั้นเขาใจดีมากให้โทร.หาที่บ้านได้วันละ 1 ครั้ง ซึ่งเอ๊ะจำประโยคเดิม ๆ ที่พูดกับคุณแม่ได้เลยว่า ?แม่สบายดีมั้ยคะ เอ๊ะสบายดีค่ะ? หลังจากนั้นวันทั้งวันเราจะมีความสุขมากค่ะ? นั่นคือกำลังใจที่เด็กหญิงเอ๊ะ-อิศริยา สร้างให้กับตัวเอง เอ๊ะบอกว่าการไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนทำให้ตัวเองมีความกล้ามากขึ้นด้วย ?การไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนทำให้กล้าขึ้น เอ๊ะว่าเป็นการฝึกเด็กที่ดีอย่างหนึ่งนะคะ อย่างภาษาอังกฤษ จากที่เราเรียนมาตลอดในโรงเรียน อยู่เมืองไทยเราไม่เคยได้ใช้เท่าไหร่ แต่พออยู่ที่ญี่ปุ่นเอ๊ะได้ใช้อย่างจริงจังเลยนะ ใช้ทั้ง ๆ ที่คนญี่ปุ่นเขาไม่ได้พูดภาษาอังกฤษหรอกค่ะ (หัวเราะ) แต่ส่วนใหญ่แล้วการสื่อสารของเอ๊ะจะใช้ภาษามือเข้าไปด้วย เราจะได้พูดภาษาอังกฤษก็ต่อเมื่อเราได้ไปพูดกับเพื่อนหรือเวลาเราไปซื้อของ เคยต้องไปต่างบ้านต่างเมืองเลย มันเป็นเหมือนการฝึกเด็กที่ดีเลยค่ะ หลังจากนั้นทุกวันเป็นวันที่สนุกมากค่ะ เอ๊ะยังคิดอยู่เลยว่าถ้าต่อไปเรามีลูกเอ๊ะจะส่งลูกไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเหมือนกัน?

ภาพน่ารักๆ ของเอ๊ะ-อิศริยา สายสนั่น นักแสดงสาวมากความสามารถ (คลิกที่ภาพเพื่อชมภาพขนาดใหญ่)

นอกเหนือจากได้ความกล้าในการสื่อสารกับคนต่างชาติแล้ว เอ๊ะยังได้เรียนรู้วัฒนธรรมความเป็นญี่ปุ่นแบบจริง ๆ ?เอ๊ะว่าคนญี่ปุ่นกับคนไทยคล้าย ๆ กันนะคะ ญี่ปุ่นมีความเป็นชาตินิยมจริงจัง นั่นคือก่อนที่เอ๊ะจะได้ไปญี่ปุ่น แต่เอ๊ะเปลี่ยนความคิดของตัวเองไปทันทีเมื่อเอ๊ะได้ไปที๋โน่น คนญี่ปุ่นเป็นคนที่อ่อนน้อมถ่อมตนมาก พูดจาน่ารัก และเขาจะโค้งกันทั้งวันเลยค่ะ (ยิ้ม) เพื่อนที่อยู่รุ่นเดียวกันกับเอ๊ะเขาน่ารักเหมือนกัน ดูแลเอ๊ะตลอด การเรียนเอ๊ะจะต้องเรียนกับเพื่อน ๆ เข้าห้องเรียนกับเขาเหมือนนักเรียนทั่วไป แต่เราก็ฟังเขาพูดไม่รู้เรื่องหรอกนะคะ? ?เอ๊ะยังมีโอกาสได้เข้าชมรมของโรงเรียนด้วย ตอนนั้นไปเข้าชมรมเทควันโด ภาพที่เราได้เคยเห็นในหนังสือการ์ตูนหรือในหนังที่เคยได้ดู ลักษณะชุดนักเรียนของเขาเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เป็นสิ่งที่แปลกตาแปลกใจเด็กอายุ 12 มากค่ะ? ?อาทิตย์สุดท้ายก่อนเดินทางกลับเมืองไทย เอ๊ะได้ไปอยู่โตเกียวค่ะ ได้ใช้ชีวิตแบบคนญี่ปุ่นจริง ๆ นั่นคือการอาบน้ำรวมซึ่งเอ๊ะอายมาก ๆ ไม่กล้าอาบเลยค่ะ แล้วเด็กที่ไปเป็นแบบเอ๊ะอยู่ประมาณ 4 คนมั้ง และไม่มีที่อื่นให้อาบด้วย เพราะที่เอ๊ะไปพักนั้นเป็นที่พักนอนรวม ๆ กัน ซึ่งคุณครูเขาเห็นเลยไปซื้อน้ำเปล่ามาให้ล้างเฉพาะส่วน (หัวเราะ) และน้ำเปล่าที่ญี่ปุ่นแพงมากค่ะ แต่ให้ทำยังไงเอ๊ะก็ไม่อาบจริง ๆ นะ? 2 เดือนที่มีโอกาสได้ไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในต่างแดน เอ๊ะบอกกับเราว่าก่อนไปกับหลังจากที่กลับมาแล้วเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นกับตัวเองในหลาย ๆ เรื่อง ?การดำรงชีวิตที่โน่นสอนให้เอ๊ะรู้จักปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อม เป็นการไปต่างประเทศของเราที่ไปคนเดียว ไม่มีครอบครัวไปด้วย ยกตัวอย่างคือเมื่อก่อนเอ๊ะเป็นคนไม่กล้าที่จะออกไปนอกบ้านคนเดียว แต่อยู่ที่ญี่ปุ่นเอ๊ะสามารถเดินไปเกือบ ๆ กิโล เรียกว่าไกลเหมือนกัน เดินไปซื้อของคนเดียว พูดภาษาไม่ค่อยรู้เรื่อง ภาษามือด้วย ทำให้เอ๊ะกล้าแสดงออกมากขึ้น กล้าคิด กล้าที่จะพูดออกไป คนญี่ปุ่นเขาไม่พูดภาษาอังกฤษกันเลย การสื่อสารคือเอ๊ะจะถือดิกชันนารีไทย-อังกฤษ เขาจะถือดิกชันนารีญี่ปุ่น-อังกฤษ แล้วเราก็มาเปิดชนกัน ทำให้เอ๊ะรู้สึกว่าถ้าเราต้องการอยู่รอดไม่ใช่เรื่องของภาษาอย่างเดียว อยู่ที่การประยุกต์ใช้ด้วยค่ะ? ถามถึงความประทับใจระหว่างที่ไปอยู่ในแดนปลาดิบ เอ๊ะบอกว่าประทับใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกวัน แต่ที่ไม่ประทับใจอยู่อย่างเดียวคือคุณแม่ไม่ได้ไปด้วย ?เอ๊ะประทับใจคนญี่ปุ่นมาก เพราะครอบครัวที่เอ๊ะไปอยู่เขาดูแลเราดีมาก ซึ่ง Host เขาประทับใจเด็กไทยเหมือนกันนะคะ เขาบอกว่าเด็กไทยมีมารยาทดี อ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้เอ๊ะมีความอบอุ่นใจแม้เราจะอยู่ต่างเมือง เราอาจจะสื่อสารกันไม่ได้มาก แต่เขาจะเข้าใจในแบบที่เอ๊ะเป็นค่ะ? อย่างที่เรารู้จักว่าคนญี่ปุ่นเป็นชาตินิยม ไม่ค่อยสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ และอย่างที่ใครหลายคนบอกว่าภาษาญี่ปุ่นนั้นค่อนข้างยาก ในมุมมองของเอ๊ะเธอบอกว่าไม่อยากแต่ต้องจำเยอะ ?ตอนนั้นเอ๊ะพูดได้บ้างนะคะ เป็นคำที่พูดบ่อย ๆ อย่างเราชอบกินเมนูนี้ ฉันชื่อนี้ เรียนที่ไหน ก่อนหน้าที่จะมาญี่ปุ่นเอ๊ะไปเรียนเพิ่มเติมมาบ้างเหมือนกัน เอ๊ะว่าภาษาญี่ปุ่นค่อนข้างยากเหมือนกัน และต้องจำเยอะ คือภาษาเขาไม่เหมือนภาษาไทยที่มีรูปแบบเดียว ของเขามีหลายอย่างมาผสมกัน เทคนิคของการพูดภาษาญี่ปุ่นตอนนั้นเอ๊ะไม่มีนะคะ แต่เราจะรู้สึกว่าเราต้องปรับตัว และหลังจากนั้นจะอยู่ได้เองค่ะ พยายามขวนขวาย เปิดดิกชันนารี ถ้าไม่ได้ก็ใช้ภาษาท่าทาง ภาษามือ สุดท้ายเราสามารถอยู่ได้ค่ะ? สุดท้ายน้องเอ๊ะฝากถึงเพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่คิดจะไปเรียนต่อต่างประเทศ เอ๊ะแนะนำว่าอย่าลังเล ?ใครมีโอกาสได้ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนหรือมีโอกาสได้ไปเรียนต่างประเทศ อยากให้ไปค่ะ เพราะนั่นคือสิ่งดีที่สุดในชีวิตค่ะ เราไม่ควรจะอยู่ในสิ่งแวดล้อมเดิม ๆ ไปนาน ๆ อย่างเอ๊ะแม้จะได้ไปญี่ปุ่นเพียง 2 เดือน แต่เป็น 2 เดือนที่เปลี่ยนชีวิตเอ๊ะเลยนะคะ เราไม่ควรมองอะไรที่แคบ อยากให้มองโลกให้กว้างขึ้นแล้วเราจะรู้ว่ายังมีสีสันอีกมากให้เราได้ลองสัมผัส และยังมีอะไรอีกมากที่ท้าทายเราอยู่ ถ้าเอ๊ะไม่ได้เป็นนักแสดง ไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบในวงการบันเทิง เอ๊ะคงไปเรียนต่อแล้วค่ะ เพราะยังมีโลกกว้างอีกเยอะที่เอ๊ะยังไม่รู้? เป็นนักแสดงสาวที่พร้อมจะเก็บเกี่ยวความรู้อยู่ตลอดเวลา น่าชื่นชม น่าเป็นแบบอย่างที่ดีค่ะ ที่มา " เรียนรอบโลก " ผู้เขียน : oakky วิไลรัตน์ ต่ายประยูร ช่างภาพ : พี่หนึ่ง ++ สาระ ความรู้ การเรียน การศึกษา แฟชั่นอินเทรนด์ คลิก!!! http://campus.sanook.com/