เห็นเป็นสาวเปรี้ยวแบบนี้ แต่ว่างเมื่อไหร่เธอยังใฝ่เรียนรู้อยู่ตลอดเวลา สำหรับ กิ๊บซี่-วนิดา เติมธนาภรณ์ หนึ่งในสมาชิกวงเกิร์ลลี่ เบอร์รี่ และล่าสุดกับตำแหน่งทูต (TSPCAS AMBASSADOR) ของสมาคมป้องกันการทารุณสัตว์แห่งประเทศไทย
หลังจากหมดช่วงโปรโมตอัลบั้มปุ๊บ และเว้นว่างจากภารกิจหน้าที่อันสำคัญแล้ว สาวน้อยคนนี้จัดการแพ็กกระเป๋าเหินฟ้าไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมทันที ซึ่งประเทศที่กิ๊บซี่เลือกไปฝึกปรือภาษาคือสหรัฐอเมริกา แม้จะเป็นช่วงระยะเวลาอันแสนสั้น เพียงแค่ 2 เดือนเท่านั้น แต่เธอบอกว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่ประทับใจ วันนี้กิ๊บซี่มาถ่ายทอดประสบการณ์ดี ๆ ให้พวกเราได้รู้กัน เรียกว่ายังเป็นความประทับใจหมาด ๆ เพราะเธอเพิ่งจะกลับมาเมื่อปลายเดือนมิถุยายนนี้เองค่ะ
เคลียร์คิวลงตัว เหินฟ้าทันที
ที่กิ๊บตัดสินใจไปเรียนภาษานั้นเพราะรู้สึกว่าเราอยากหาอะไรเพิ่มเติมให้กับตัวเอง จังหวะว่าช่วงนั้นเป็นช่วงหมดโปรโมตอัลบั้มไปแล้ว กิ๊บเลยตัดสินใจบินไปอเมริกาเลยค่ะ โดยการไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติม ซึ่งเป็นความตั้งใจของกิ๊บมานานมากแล้วค่ะ แต่เราหาเวลาว่างแบบจริง ๆ ไม่ได้สักที เมื่อจังหวะทุกอย่างลงตัว กิ๊บเลยไม่ลังเลแล้วค่ะ บอกคุณแม่ว่าขอไปเรียนภาษา คุณแม่โอ.เค.ไปเรียนเลยลูก (หัวเราะ)
2 เดือนกับการเรียนภาษาที่ Intrax Institute ใน Chicago (ชิคาโก)
ที่เลือกเรียนภาษาที่สถาบันนี้เพราะใกล้ที่พักค่ะ เดิน 5 นาทีถึงโรงเรียนแล้ว พอเลือกสถาบันได้ กิ๊บเดินเข้าไปสมัครเองค่ะ สมัครเสร็จทำการสอบวัดระดับว่าเราจะอยู่ระดับไหน จากนั้นวันรุ่งขึ้นได้เรียนเลย สำหรับค่าเรียนคิดเป็นเงินไทยตกเดือนละประมาณ 3 หมื่นกว่าบาท ราคาคอร์สนี้สำหรับเรียนตอนเช้านะคะ แต่ตอนเย็นจะถูกกว่าครึ่งเลยค่ะ พอเข้าเดือนที่สอง กิ๊บเปลี่ยนมาเป็นเรียนช่วงเย็นแทน จะได้ประหยัดเงินเราด้วย (หัวเราะ)
2 เดือนถือว่าเป็นช่วงเวลาที่น้อยมาก เพราะเวลาเรามีแค่นี้ แต่เวลาทั้งหมดกิ๊บใช้มันอย่างคุ้มค่ามาก กิ๊บเรียนภาษาวันละ 4 ชั่วโมงค่ะ จากนั้นมีเวลาให้เราได้หาประสบการณ์ใหม่ ๆ ให้กับตัวเอง กิ๊บว่าเป็นการเปิดมุมมองโลกทัศน์เราให้กว้างขึ้นด้วยการท่องเที่ยวและใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อน ๆ ต่างชาติ ส่วนใหญ่จะเดินทางเที่ยวรอบ ๆ เมืองมากกว่าค่ะ เนื่องจากเวลาเรามีจำกัดเพียงเท่านี้
บรรยากาศในห้องเรียนสนุกมาก การเรียนไม่ได้เคร่งอะไรมากมายค่ะ มีเรียนฟัง พูด อ่าน เขียน เหมือนทั่ว ๆ ไปเลย เพื่อน ๆ ในกลุ่มเป็นคนเอเชียหมดเลย ห้องเรียนมีทั้ง 12 คน เขาจะไม่ให้เกินจำนวนนี้ค่ะ เพื่อประสิทธิภาพในการเรียน ระหว่างเรียนจะมีการทำกิจกรรมเยอะ ทำให้เราฝึกพูดได้บ่อยด้วย เนื่องจากเพื่อนส่วนใหญ่เป็นชาวเอเชียผสมกับคนยุโรปบ้าง มีสเปน ตุรกี เราสนิทกันเร็ว ทุกคนเป็นเพื่อนกันหมด เวลาพักเรียนเราจะไปทานข้าวกันเป็นกลุ่มเลย ตรงนี้ถือเป็นการทำให้เราฝึกภาษาไปในตัวด้วยค่ะ เพราะแต่ละคนก็จะพยายามพูดสื่อสารกันตลอด
ใช้ชีวิตอยู่ในชิคาโก กิ๊บว่าเป็นเมืองที่มีคนไทยมากเมืองหนึ่งเลย คือที่เลือกไปเรียนในชิคาโกเพราะเพื่อน ๆ ของกิ๊บเรียนอยู่กอบกับคุ้นเคยแล้วด้วย เพราะมาบ่อยมาก เมืองไม่ได้น่ากลัวอะไร กิ๊บอยู่หอพักกับเพื่อน ที่นี่มีสังคมคนไทย แต่กิ๊บแยกออกมาค่ะ ไม่อย่างนั้นเราจะไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเลย
ชิคาโกบ้านเมืองเขาสวยมาก แต่อากาศค่อนข้างจะแปรปรวนบ่อย สมมุติวันนี้อากาศร้อนจัดมาก แต่อีกวันอากาศหนาวจนแทบจะแข็งตาย เป็นอย่างนี้บ่อยเกือบทุกวันเลยค่ะ แรก ๆ ปรับตัวไม่ได้เลยค่ะ งงมาก วันนี้ใส่เสื้อผ้าธรรมดา อีกวันต้องใส่เสื้อหนาวแล้วเหรอ สองเดือนที่กิ๊บอยู่เป็นอย่างนี้ตลอดค่ะ เรียกว่าอากาศน่ากลัวมาก
แม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงไม่นาน แต่ทุกอย่างมีสีสันและเป็นช่วงชีวิตที่กิ๊บซี่บอกว่านึกถึงทีไร ทำให้ตัวเองยิ้มไปกับความสามารถของตัวเองได้เหมือนกัน นั่นคือการโชว์ฝีมือทำอาหารให้เพื่อน ๆ ได้ลิ้มลอง และเมนูที่เธอทำบ่อยที่สุดคือ ไข่เจียว ค่ะ
อยู่เมืองไทยกิ๊บไม่ได้ทำอาหารบ่อย เรียกว่าไม่ได้ทำเลยดีกว่า (หัวเราะ) แต่มาอยู่ต่างประเทศกิ๊บทำอาหารตลอด เกือบจะทุกมื้อเลยนะ และไม่ได้ทำกินเองคนเดียว กิ๊บทำให้เพื่อน ๆ ด้วย กลับมาเมืองไทยเพื่อนยังบ่นเลยว่าไม่มีใครทำอาหารให้กินเลย ค่าอาหารที่โน้นแพงมากค่ะ เราจะไปทานข้างนอกทุกมื้อคงไม่ไหว ต้องทำกินเอง ประหยัดกว่าค่ะ นอกจากทำกับข้าวแล้วยังมีจิปาถะที่ต้องทำเอง อย่างเสื้อผ้า คือต้องรับผิดชอบดูแลตัวเองค่ะ ก็ไม่ได้รู้สึกว่าลำบากนะคะ ดีซะอีกทำให้โตขึ้นด้วย กิ๊บว่าคนเราต้องมีพัฒนาการขึ้นไปเรื่อย ๆ อยู่แล้ว มาอยู่ที่นี่ทำให้กิ๊บได้พัฒนาเร็วขึ้นค่ะ
สองเดือนที่มาอยู่ กิ๊บต้องปรับตัวบ้างนิดหน่อยค่ะ แต่ไม่เยอะ คืออยู่เมืองไทยมีคนรู้จักเราเยอะ ไปไหนมีจะคนคอยช่วยเหลือตลอด อยู่ที่นี่ไม่มีคนรู้จักมากมาย การจะทำอะไรแต่ละทีต้องทำด้วยตัวเองทุกอย่าง ถามว่าสบายไหม ก็ดีนะคะ เหมือนเป็นการฝึกความอดทนให้กับตัวเรา
นอกจากบางเสี้ยวของเหตุการณ์ที่เต็มไปด้วยความสุขแล้ว ในความทรงจำยังมีเหตุการณ์ที่สาวน้อยคนนี้ไม่ปลื้มเช่นกัน
คนอเมริกันบางคนดูถูกคนเอเชียค่ะ กิ๊บเคยเจอเหมือนกัน แรก ๆ โกรธมาก อารมณ์ปรี๊ดทันที แต่หลัง ๆ เริ่มไม่สนใจแล้ว วิถีชีวิตสังคมคนอเมริกันเขาจะอยู่แบบตัวใครตัวมัน เราต้องช่วยเหลือตัวเอง อยู่เมืองไทยยังเป็นระบบพี่น้องเอื้อเฟื้อกัน แต่ที่โน้นเขาไม่ค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่เฟรนด์ลี่กันเลยนะ คนดีมีน้ำใจก็หาได้เหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่พฤติกรรมเขาจะเป็นตัวใครตัวมันมากกว่า พวกเขาค่อนข้างเร่งรีบกันตลอดเวลา ไม่มีใครแคร์กัน เคยเจอเหตุการณ์ที่ไม่ประทับใจตอนจะกลับเมืองไทยนี่แหละคะ มีนิดหน่อยค่ะ เจอเหมือนกัน เราทำใจแล้วอย่าไปสนใจ ช่วงแรกโมโหมาก เจอไม่ให้ขึ้นเครื่อง เรากับเพื่อนก็วีนกันใหญ่เลยค่ะ แต่ปรากฏว่าก็ไม่ได้ช่วยอะไร (หัวเราะ)
ระยะเวลาเพียงแค่นี้ยังไม่พอสำหรับการแสวงหาประสบการณ์ใหม่ ๆ และฝึกปรือภาษาสำหรับเธอแน่นอน กิ๊บซี่เกี่ยวก้อยสัญญากับชิคาโกไว้แล้วว่าคราวหน้าเจอกันแน่นอน
ยังต้องกลับมาเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมค่ะ กิ๊บรู้สึกว่าเรียนแค่นี้ยังไม่พอหรอก คนเราเรียนจนวันตายยังไม่พอเลย จะพอหร่าคิดว่าอยู่ที่ความพอใจของตัวเองด้วย เราได้แค่นี้ ในระดับนี้ พอใจแล้วหรือยัง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของภาษา หรือวิชาความรู้สาขาต่าง ๆ ทุกอย่างมีการพัฒนาไปเรื่อย ๆ ขึ้นอยู่กับว่าเรามีความพอใจหรือยัง สำหรับกิ๊บยังชอบที่จะแสวงหาความรู้ต่อไปค่ะ ในส่วนของการเรียนภาษาอังกฤษ ถ้าเราไม่ได้ใช้บ่อย ๆ อาจลืมได้
ในส่วนของการเรียนต่อปริญญาโท กิ๊บคิดไว้เหมือนกันว่าจะกลับมาเรียนต่อ แต่กิ๊บต้องเตรียมตัวดี ๆ เลย เพราะเรียนปริญญาโทไม่ใช่ง่าย ๆ ใช้เงินเยอะด้วยนะคะ เรียนเล่น ๆ ไม่ได้ ต้องใช้เวลามาก อีกอย่างกิ๊บยังมีหน้าที่ต้องทำงานตรงนี้อยู่ด้วย เรื่องนี้เป็นอนาคตที่ต้องใช้เวลาในการตัดสินใจค่ะ
นอกจากภาษาที่พูดได้คล่องขึ้น คุ้มค่ากับการเหินฟ้ามาเรียนถึงถิ่น สิ่งที่ได้กลับมาอีกอย่างคือประสบการณ์ใหม่ ๆ ที่เจ้าตัวบอกว่าหาจากเมืองไทยไม่ได้เลย กิ๊บซี่ยกตัวอย่างว่าการเรียนรู้วิธีการที่จะเอาตัวให้รอดในถิ่นที่ไม่ใช่บ้านเรา ผู้คนที่แวดล้อมไปด้วยภาษาอังกฤษ และที่สำคัญได้เรียนรู้วัฒนธรรมของคนอเมริกันในทุกเรื่อง และวัฒนธรรมหลากหลายชาติจากกลุ่มเพื่อน ๆ ได้เพื่อนเยอะ ซึ่งหลายคนที่มีโอกาสได้ไปศึกษาต่อยังต่างประเทศมักจะพูดเป็นเสียงเดียวกัน สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่าได้สัมผัสกันด้วยตัวเองจริง ๆ
สุดท้ายสาวคนนี้แนะนำเทคนิคการพูดภาษาอังกฤษได้เร็วและคล่องให้เพื่อน ๆ น้อง ๆ ได้ลองไปฝึกกัน การเรียนภาษาอังกฤษ ใครจะพูดได้เร็วนั้น อย่างแรกเลยต้องขึ้นอยู่กับคน ๆ นั้นว่าชอบที่จะเรียนภาษาหรือเปล่า ถ้าเขามีความสนใจ เขาจะขวนขวายเรียนรู้เอง แต่ภาษาอังกฤษถ้าไม่ได้ใช้จะลืมค่ะ เราต้องฝึกฝนบ่อย ๆ ค่ะ วิธีง่าย ๆ คือการดูหนังที่เป็นซาวนด์แทรค แล้วเรามาทบทวนว่าเราเข้าใจมากน้อยแค่ไหน อ่านหนังสือที่เป็นภาษาอังกฤษแปลและทำความใจกับศัพท์บ่อย ๆ เราจะชินและคุ้นเคยค่ะ สำหรับกิ๊บทำวิธีนี้เช่นกันในการฝึกฝนกับภาษาอังกฤษ พยายามสนใจ กล้าพูดบ่อย ๆ แล้วเราจะชินเอง
ได้ย้อนความทรงจำที่แสนประทับใจของสาวกิ๊บซี่กันแล้ว ชิคาโกจะเป็นอีกเมืองที่น่าสนใจสำหรับใครที่คิดจะเดินทางไปเรียนภาษาหรือไปเรียนต่อหรือเปล่าคะ
สร้างวงล้อสุ่ม
ปฏิทิน 2567
สนับสนุนเนื้อหา
