โอกาสทางการศึกษา กับนายเวสป้าสีชมพู

มีโอกาสฟังอาจารย์ดอกเตอร์ท่านนึง บรรยายในชั้นเรียนสัมมนาสั้นๆ
ท่านเล่าเรื่องที่ไปสอนนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ที่สาขาจังหวัดปราจีนบุรี
ในชั้นเรียนปริญญาโทช่วงเย็น มีนักศึกษาคนนึง (นายเอ นามสมมติ) เข้าสายบ่อยมาก
และเมื่อมาส่งงานก็ขอลัดคิวให้อาจารย์ตรวจก่อน

อาจารย์คิดในใจว่า
"เอ๊ะ!! ทำไมทำแบบนี้ มาเรียนก็สาย แล้วจะมาแซงคิวได้อย่างไร"

จึงถามนักศึกษาคนอื่นๆ ในห้อง ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของนายเอ..
"ยอมให้นายเอแซงไหม?"

นักศึกษาตอบกันเป็นเสียงเดียว "ได้ๆ ให้เขาก่อนเลยอาจารย์"
อาจารย์จึงตกลงหยวนให้ แล้วตรววจงานของนายเอ
พร้อมให้คำแนะกับงานที่นายเอนำมาส่งเป็นอย่างดี

วันถัดมา.. นายเอมาสายอีก แถมขอลัดคิวให้อาจารย์ตรวจงานให้ก่อนอีกแล้ว!!
แถม.. ศึกษาคนอื่นยังคงยินยอมให้นายเอลัดคิว . . .
"เอ๊ะ!! ยังไงเนี่ย มาสายทุกครั้ง แล้วยังขอลัดคิวทุกคนที่เขาต่อคิวอยู่อีก มันไม่ถูกต้อง!!"
ครั้งนี้อาจารย์เริ่มฉุน จึงต้องถามนายเอเพื่อหาสาเหตุ จะได้แก้ไขนิสัยเสียของนายเอ

จากการสอบถามได้ความว่า.. ทุกวันที่เรียนในชั้นเีรียนนี้ 3 วันต่อสัปดาห์
นายเอต้องควบเวสป้าสีชมพู!! (อาจารย์เล่าด้วยท่าทีำขำๆ ว่า.."ชมพูจริงๆ นะ น่ารักไหมล่ะ")
จาก..ชายขอบไกลโพ้นที่ จังหวัดระยอง

ทำไมต้องชายขอบ?
เพราะ นายเอเป็นคุณครูใหญ่ ที่โรงเรียนไกล้โพ้น~ ในเขตกันดารชายขอบจังหวัดระยองค่ะ

แล้วทำไมมาสาย?
เพราะ ต้องรอให้โรงเรียนเลิก ส่งนักเรียน และคุณครูน้อยกลับหมด
แล้วจึงปิดโรงเรียน และควบเวสป้า (สีชมพู) มาเรียนได้
ระยะทางจากโรงเรียนของคุณครูใหญ่เอ มาถึงมหาวิทยาลัยสาขาที่จังหวัดปราจีนบุรี
รวมแล้วมากกว่า 200 กิโลเมตร

และ..เมื่อเลิกเรียนเวลา 21.00 น. (3 ทุ่ม)
นายเอต้องควบกลับบ้านที่ชายขอบจังหวัดระยองเพื่อไปทำงานที่โรงเรียนในวันถัดไป
[โอวแม่เจ้า!! เวสป้ามันควบได้กี่โลเมตรต่อชั่วโมง
ถนนต่างจังหวัดรถบรรทุกเพียบเนี่ยนะ แล้วไป-กลับอีกด้วยยย!]

แถมบางวันนายเอ ต้องนำลูกเล็กซ้อนท้ายเวสป้ามาเรียนด้วย
เนื่องจากทิ้งไว้ที่บ้านจะไม่มีคนดูแล เพราะ ภรรยาที่เป็นพยาบาลต้องเข้าเวร

หลังจากได้ฟังคำอธิบายด้วยเหตุผลจากนายเอ
ความโกรธเคืองกังขาใจของอาจารย์ดอกเตอร์มลายหายไปสิ้น
กลายเป็นความเห็นใจในเวลาต่อมา

บางครั้งกฏก็ยืดหยุ่นได้ ถ้าดูที่มา และเหตุผลของผู้ที่ละเมิดกฏ :)

ที่มา : Blog FukDuk