ใกล้เพียงปลายตา ห่างพันไมล์หัวใจ

 

ผมเคยคิดเล่นว่า.....

ถ้าเราคิดถึงใครสักคน เค้าจะรับรู้ถึงความรู้สึกของเราไหม?

ถ้าเรารู้สึกดี ๆ กับใครสักคน เค้าจะเห็นมันผ่านแววตาของเราไหม?

ถ้าเราไม่พูดและไม่ทำสิ่งใดเลย เค้าจะรู้ไหม?ว่าเค้ามีความสำคัญกับเราแค่ไหน?

เหมือน ๆ ผมกับเธอในวันนี้

กาลเวลาผ่านมาเนิ่นนาน..เรื่องราวของสองเรายังคงระลึกอยู่ในความทรงจำของผม

เราเจอกันทุกวัน แต่เรายิ้มให้แก่กันไกล ๆ

เราพูดคุยปรึกษากันได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องหัวใจของเรา

มีหลายครั้งที่ผมอยากจะเอ่ยปากบอกความรู้สึกไป แต่ผมรับรู้ได้ในแววตาว่าคุณเปลี่ยนไปแล้ว

สมัยก่อน คุณเคยถามผมว่า....ชอบสิ่งไหนที่สุดในตัวคุณ?

ผมจะมองลึกเข้าไปในดวงตาของคุณและตอบคุณว่า...ชอบดวงตา ก็ดวงตาของคุณมันสื่อความหมายได้ชัดนัก

แล้วคุณก็จะถามผมต่อว่า....ไหนบอกซิว่าตอนนี้คุณคิดอะไร?

ผมก็จะยิ้ม ๆ แล้วก็ตอบกลับไปว่า...คุณรักผมหน่ะสิ แล้วเราทั้งสองคนก็จะหัวเราะให้แก่กันในความแสนรู้ของผม

แต่ถ้าวันนี้ผมต้องตอบคำถามนั้นอีกครั้ง...ผมจะตอบคุณว่า

คุณจะเห็นคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าคุณ และเค้าอยากจะขอโทษคุณถึงเรื่องราวที่ผ่านมาและถ้าไม่มากเกินไป เค้าอยากฝากความคิดถึงให้คุณ....

By blindman ขอขอบคุณข้อมูลจาก : http://www.quamruq.com