ขุปปิปาสิกเปรต

ขุปปิปาสิกเปรต

• [ขุบ-ปิ-ปา-สิ-กะ-เปรด] (มค. ขุปฺปิปาสา = หิวกระหาย + อิกปัจจัย + เปต) น. เปรต มีรูปชั่วช้าลามก มีความหิวกระหายเป็นกำลัง ชอบกินรากเสลดของเหม็น เพราะทำบาปที่ถวาย ของเป็นเดนแก่สมณพราหมณ์ หรือบ้วนเสลด น้ำลายลงที่ปูชนียสถานและปูชนียวัตถุ.