บีกู

บีกู

บีกู

• (ชว.) น. ภิกษุ, ในอิเหนาใช้คำนี้แก่นักบวชที่ถือลัทธิเป็นผู้ขอทั่วไป แต่ไม่รวมถึงนักบวชของชาวอิสลาม. (เพี้ยนจากคำว่า ภิกขุ = ผู้ขอ) (เหมือน บิกู).