มึน

• [adj. vi.] to be stupefied (by a blow) = มึนตึง, to be dazed, to be groggy,to be punchdrunk
• [adj. vi.] to be befuddled, to be tipsy, to be intoxicated = มึนเมา, มึนเค
• [adj. vi.] to become estranged, to be distant, to be standoffish, to be on bad terms

คำพ้องความหมาย (Synonym)งง, เหินห่าง

• ก. เมาอ่อน ๆ รู้สึกวิงเวียน เช่น มึนศีรษะ รู้สึกตื้อในสมอง เช่น อ่านหนังสือมากชักมึน มึนหัว ก็ว่า.