หน้าแหก

• [v.] lose face
• [syn.] หน้าแตก,เสียหน้า

ตัวอย่างประโยคเขาหน้าแหกจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน

หมายเหตุรู้สึกอายเพราะทำเปิ่นหรือทำผิดพลาดต่อหน้าผู้อื่น

• (ปาก) ว. อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น.