ข่มขู่

• [v.] threaten
• [syn.] ขู่,ข่มขวัญ,ขู่เข็ญ
• [ant.] ปลอบโยน

ตัวอย่างประโยคนักเลงชอบข่มขู่คนที่อ่อนแอกว่า

หมายเหตุทำให้กลัว, ทำให้เสียขวัญ

• ก. ทําให้กลัว ทําให้เสียขวัญ
• (กฎ) ทําให้ผู้อื่นต้องกลัวว่าจะเกิดความเสียหายเป็นภัยแก่ตนเอง แก่สกุลแห่งตน หรือแก่ทรัพย์สินของตน เป็นภัยอันใกล้จะถึงและอย่างน้อยร้ายแรงถึงขนาดที่จะพึงกลัว ตามประมวลกฎหมายแพ่ง การข่มขู่อาจทำให้นิติกรรมเสื่อมเสียได้.