บ๊วย คืออะไร แปลว่าอะไร มีความหมายอย่างไร ตัวอย่างประโยค

ผลการค้นหาคำศัพท์

บ๊วย

ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

บ๊วย

  • น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Myrica rubra Sieb. et Zucc. ในวงศ์ Myricaceae ผลกลม ผิวขรุขระ สุกสีแดงคลํ้า กินได้ รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ. (๒) ชื่อไม้ต้นชนิด Prunus mume Sieb. et Zucc. ในวงศ์ Rosaceae ผลกลมแบน มีขน ผลสุกสีเหลือง รสเปรี้ยวจัดและขม ดองเกลือแล้วกินได้.
  • (ปาก) ว. ที่สุดท้าย ล้าหลังที่สุด. (จ.).

ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร

บ๊วย

  • (จ.) ว. สุดท้าย หมายถึงคนสุดท้ายที่เปียแชร์ในการเล่นแชร์
  • ลูกไม้แห้งมาจากเมืองจีน มี บ๊วยเค็ม บ๊วยหวาน.
กำลังโหลดข้อมูล