ผูก

• [n. vt.] to bind (hand and foot), to tie (a parcel), to harness (a horse),to make up (a puzzle), to construct. (sentences)
• [n. vt.] a sheaf, a bundle,especially of palm leaves on which are written texts of sermons

คำพ้องความหมาย (Synonym)มัด, สร้าง

• ก. เอาเชือกเป็นต้นสอดคล้องกันให้เกิดเป็นเงื่อน เพื่อทําให้มั่นหรือติดต่อกันในตัวหรือกับสิ่งอื่น เช่น ผูกเชือก ผูกลวด ผูกโบ ติดต่อหรือติดพันกันแน่นกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ผูกใจ ผูกโกรธ ผูกมิตร ประกอบเข้า เช่น ผูกประโยค ผูกปริศนา ผูกลาย ติดพันกันด้วยเรื่องสิทธิและหน้าที่ตามที่ตกลงกัน เช่น ผูกตลาด ผูกท่า
• คุ้มครอง (ใช้ในการเล่นหมากรุก) เช่น เอาม้าผูกโคน เอาเรือผูกม้า
• ขมวด เช่น ผูกคิ้วนิ่วหน้าไม่พาที. (นิ. นรินทร์)
• จอง เช่นผูกเวร
• ตรงข้ามกับ แก้. น. ลักษณนามเรียกหนังสือใบลานที่ร้อยหูไว้มัดหนึ่ง ๆ ว่า คัมภีร์เทศนาผูกหนึ่ง.