เอย

• [end.] a particle used to end a piece of verse
• [syn.] เอ่ย
• [end.] a particle following a word to show it is an example
• [syn.] เอ่ย

ตัวอย่างประโยคโอ้ว่าดึกแล้วหนอเจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อนเอย

หมายเหตุคำลงท้ายคำกลอน

• [n.] the end, finis
• [n.] a particle used to end a piece of verse

• คำกล่าวประกอบหลังคำจำแนกรายละเอียด เช่น ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ มีค่าน้ำเอย ค่าไฟเอย.
• คํากล่าวประกอบหลังชื่อ เป็นเชิงปรารภเป็นต้น หรือลงท้ายคํากลอน เช่น แม่เอย แกอย่ามาห้ามข้า ตัวของลูกยาก็ไม่ฟัง. (มโนห์รา) เจ้ามัทรีเจ้ามาไยเวลาปานฉะนี้ พระน้องเอ่ยผิดเวลากาล. (ม. ร่ายยาว กุมาร) ทิ้งทุ่งให้มืดมัวทั่วมลฑล และ ทิ้งตนตัวเปลี่ยวอยู่เดียวเอย. (บทดอกสร้อย).