พะยูน

ชื่อสามัญภาษาไทยพะยูน

ชื่อสามัญภาษาอังกฤษDUGONG

ชื่อวิทยาศาสตร์Dugong dugong

ชื่อไทยอื่นๆ

• เงือก
• หมูน้ำ

ลักษณะทั่วไปลักษณะของพะยูน เป็นสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม อยู่ในอันดับ Sirenia ที่ใกล้ชิดกับช้าง ใบหน้าคล้ายหมู แต่ไม่มีใบหู หัวเล็กไม่มีขนที่หัว คอใหญ่ ตาเล็ก ตัวผู้มีฟันหน้าเป็นงาสั้น 1 คู่ มีฟันสำหรับบดเคี้ยวเอื้อง ติดกันเป็นพืด มีหนวดหรอมแหรม ตามตัวมีขนประปรายในตัวเกิดใหม่ ริมฝีปากบนเป็นแผ่นเนื้อหนาใหญ่และเหลี่ยมทู่ ๆ มีช่องจมูกอยู่สูงขึ้นมา ขาคู่หน้าสั้นเปลี่ยนแปลงไปคล้ายครีบ ดูเผิน ๆ มีลักษณะมือห้อย ไม่มีขาคู่หลัง เพราะไม่ได้ใช้ ในตัวเมียมีนมขนาดเท่านิ้วก้อยยาวประมาณ 20 ซม. อยู่ 2 เต้า อยู่ถัดลงมาจากขาคู่หน้า สำหรับเลี้ยงลูกอ่อน มีลำตัวและหางคล้ายโลมา สีสันของลำตัวด้านหลังเป็นสีเทาดำและเขียวคล้ำ ส่วนท้องสีดำนวลจนถึงเทาปนขาว ครีบหางและขาคู่หน้าสีเทาปนดำ หนวดสีขาวขนที่ลำตัวสีเทาดำ

ถิ่นอาศัย แหล่งที่พบพะยูนใกล้สูญพันธุ์ พบเป็นฝูงเฉพาะที่เกาะลิบง ตรัง พบน้อยมากในอ่าวไทยและทะเลอันดามัน

อาหารพะยูนกินหญ้าทะเลต่าง ๆ

ขนาดความยาวประมาณ 2-3 เมตร

รูปภาพ

• [n.] a dugong, a manatee, a sea cow, genera Dugong and Trichechus

• น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Dugong dugon ในวงศ์ Dugongidae ลําตัวอ้วนกลม เรียวยาวไปทางหาง มีขนเฉพาะที่บริเวณใกล้ปาก รยางค์คู่หน้าเป็นแผ่นคล้ายใบพายไม่เห็นเป็นนิ้ว รยางค์คู่หลังไม่มีหางแผ่เป็นแฉกกว้างแบนลง ตัวอาจยาวได้ถึง ๓ เมตร สีเทาดําแกมฟ้า อาศัยอยู่ในทะเลชายฝั่ง กินพืชนํ้าพวกหญ้าทะเล เป็นสัตว์ป่าสงวนชนิดหนึ่ง เงือก วัวทะเล หรือ หมูนํ้า ก็เรียก.