กบาล

• [n.] head
• [syn.] หัว,ศีรษะ

ตัวอย่างประโยคนักเลงหัวไม้แถวบ้านถูกจับเพราะใช้ไม้ตีกบาลนักเลงอีกพวกหนึ่ง

หมายเหตุส่วนบนสุดของร่างกายคน หรือ สัตว์

• [n.] (S) the head, the pate, the skull
• [n.] votive offerings to a spirit (See เสียกบาล propitiate)

• [กะบาน] น. ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ หัว (คําไม่สุภาพ) เช่น ตีกบาล เขกกบาล
• แผ่นกระเบื้อง
• ลานกลางหมู่บ้าน เรียกว่า กบาลบ้าน
• เครื่องเซ่นผีที่ใส่ภาชนะกับตุ๊กตาแล้วนําไปทิ้งที่ทางสามแพร่ง และต่อยหัวตุ๊กตาเสีย เรียกว่า เสียกบาล เรียกภาชนะที่ใส่เครื่องเช่นนั้น เช่น เอาเหล้าข้าวใส่กบาลออกเซ่นวัก. (ขุนช้างขุนแผน) บางทีใช้ว่า กระบาล เช่น ปรุตรุเคลือบกระบาลหิน. (จารึกวัดโพธิ์). (ป. ส. กปาล ว่า กะโหลกหัว).