กึก

• [adv.] suddenly
• [syn.] ทันที

ตัวอย่างประโยคเสียงกลองและฉาบดังสนั่นหวั่นไหวสุดขีดแล้วก็หยุดกึกพร้อมกันทำให้หัวใจของผู้ยืนล้อมวงสะดุ้งตื่น

• [n. vi. adv.] the deadened sound of two solids striking each other
• [n. vi. adv.] a thud

• ว. เสียงของแข็ง ๆ กระทบกัน
• ทันที เช่น หยุดกึก
• (กลอน) ดังก้อง เช่น กึกฟ้าหล้าหล่มธรณี. (สมุทรโฆษ).