ตกขอบ

• [adj.] extreme
• [syn.] ที่สุด,เต็มที่,แรงกล้า,สุดโต่ง,สุดขอบ

ตัวอย่างประโยคเขาเป็นพวกขวาตกขอบ

• ว. ที่สุดข้างใดข้างหนึ่ง เช่น ขวาตกขอบ เต็มที่ เช่น ฮาตกขอบ.