ประจักษ์

• [v.] be evident
• [syn.] กระจ่าง,แจ่มแจ้ง,เข้าใจ,ตระหนัก

ตัวอย่างประโยคข้อค้นพบของเขาทำให้โลกต้องประจักษ์ในอำนาจของวิธีการทางวิทยาศาสตร์

หมายเหตุปรากฏชัด อาจเป็นทางตาหรือใจก็ได้

• [vi.] to be evident
• [vi.] to be certain, to be convinced

• ว. ปรากฏชัด อาจเป็นทางตาหรือใจก็ได้ เช่น ประจักษ์แก่ตา ประจักษ์แก่ใจ. (ส. ปฺรตฺยกฺษ
• ป. ปจฺจกฺข).