พลัด

• [v.] fall
• [syn.] หล่น,ตก
• [v.] be separated (from)
• [syn.] หลง,พลัดหลง

ตัวอย่างประโยคน.ส. สุธิดาซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่พยายามเดินชมทัศนียภาพได้เกิดพลัดจากชะง่อนหินตกลงไปในหุบเขา

หมายเหตุหล่นจาก, ตกจาก

• [พฺลัด] ก. พลาด หลุด หรือตกจากที่ใดที่หนึ่ง เช่น ของพลัดจากมือ เด็กพลัดจากต้นไม้ พรากจากกันโดยไม่รู้ว่าหลงไปอยู่ที่ใด เช่น พลัดพ่อ พลัดแม่ พรากจากถิ่นฐานหรือบ้านเกิดเมืองนอนเดิม เช่น พลัดถิ่นฐานบ้านเมือง พลัดบ้าน พลัดเมือง.

• ตก,ตกจากที่สูงๆ
  เช่น ลูกพร้าวพลัดใส่หัว