ฟั่นเฟือน

• [adj.] frantic
• [syn.] เลอะเลือน

ตัวอย่างประโยคเขามีสติฟั่นเฟือนเพราะถูกเวทย์มนตร์สะกดไว้

หมายเหตุคุ้มดีคุ้มร้าย, สติไม่ค่อยดี

• ว. หลงใหล เคลิบเคลิ้ม เผลอสติ คุ้มดีคุ้มร้าย เช่น มีสติฟั่นเฟือน จิตใจฟั่นเฟือน.