เป่า

• [v.] play (a wind instrument)
• [syn.] เล่น,บรรเลง
• [v.] blow
• [v.] blow
• [syn.] พ่น,พัด
• [ant.] สูด
• [v.] play
• [syn.] เล่น,บรรเลง

ตัวอย่างประโยคทางเข้าเมืองขอนแก่นนั้นผมเห็นเขาทำรูปไดโนเสาร์เป่าแคนให้เป็นสัญญาลักษณ์ของจังหวัด

หมายเหตุทำให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปากก็เรียกว่า เป่า

• [vt. vi.] to blow (the hair, the horn), to blast (with sand)

• ก. พ่นลมออกมาทางปาก อาการที่ลมพุ่งเข้ามาหรือออกไปเช่นนั้น เช่น ตรงหน้าต่างลมเป่าดี ทําให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปากเช่น เป่าขลุ่ย ทําให้สิ่งที่อยู่ในลํากล้องเช่นกล้องเป่าเป็นต้น ออกจากลํากล้องโดยวิธีเป่า เช่น เป่ายานัตถุ์ เป่าลูกดอก.