โบย

• [v.] flog
• [syn.] เฆี่ยน,เฆี่ยนตี

ตัวอย่างประโยคท่านขุนลงมือโบยผู้เป็นภรรยาด้วยตัวเอง เพราะแค้นใจที่เมียตัวเล่นชู้กับชายอื่น

หมายเหตุเฆี่ยนตีด้วยหวาย

• [vt.] to flog, to whip, to give (ten strokes of the cat)

• ก. เฆี่ยนด้วยหวายเป็นต้นเป็นการลงโทษ.