กษัตริย์

• [n.] (P) a warrior
• [n.] a member of the Kshatriya caste of India
• [n.] a king, a monarch

คำอ่านกะสัด

• [adj.] pure

• [กะสัด] น. พระเจ้าแผ่นดิน ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์ คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. (ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย ชาตินักรบ
• ป. ขตฺติย). ว. แท้ไม่มีอื่นปน เช่น ทองเนื้อกษัตริย์ เรียกรูปพรรณที่ทําด้วยโลหะมีราคา เช่น ถ้าทําด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน เรียกว่า สามกษัตริย์.