ป่า

• [n. adj. adv.] the wilds, the wilderness
• [n. adj. adv.] a wood, a jungle = ป่าดง, ป่าดงพงพี, a (teak) forest
• [n. adj. adv.] a grove, a stand (of nipa palms)
• [n. adj. adv.] a thicket
• [n. adj. adv.] the rough
• [n. adj. adv.] wild (cat, mango), savage (tribes), barbarous = ป่าเถื่อน
• [n. adj. adv.] (to hit about) wildly

คำพ้องความหมาย (Synonym)ดง, พง, ไพร

• [n.] forest
• [syn.] ดง,พง,ไพร

• น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก ก็เรียกตามพรรณไม้นั้นเช่น ป่าไผ่ ป่าคา ป่าหญ้า
• (กฎ) ที่ดินที่ยังมิได้มีบุคคลได้มาตามประมวลกฎหมายที่ดิน
• เรียกปลากัดหรือปลาเข็มที่เป็นพันธุ์เดิมตามธรรมชาติว่า ลูกป่า
• (โบ) เรียกตําบลที่มีของขายอย่างเดียวกันมาก ๆ เช่น ป่าถ่าน ป่าตะกั่ว. ว. ที่ได้มาจากป่าหรืออยู่ในป่า เช่น ของป่า ช้างป่า สัตว์ป่า คนป่า ที่ห่างไกลความเจริญ เช่น บ้านป่า เมืองป่า. ก. ตีดะไป ในคําว่า ตีป่า.