ผึ่ง

• [adj. vt. adv.] to air = ผึ่งลม, to dry (clothes) in the sun = ผึ่งแดด
• [adj. vt. adv.] to cock (the ears)
• [adj. vt. adv.] to be arrogant, dignified = ฝึ่งผาย

คำพ้องความหมาย (Synonym)กาง, ผ่าเผย

• น. ชื่อเครื่องมือสําหรับถากไม้ชนิดหนึ่ง รูปคล้ายจอบ.
• ก. เอาไว้หรือให้อยู่อย่างเปิดเผย เพื่อให้ได้รับแดด ลม นํ้าค้าง เป็นต้น เช่น ผึ่งแดด ผึ่งลม. ว. ที่กางออก ที่ผายออก เช่น อกผายไหล่ผึ่ง
• แสดงท่าทางว่าเป็นคนสําคัญหรือใหญ่โต มักใช้ประกอบคําอื่น เช่น ทําผึ่ง นั่งผึ่ง วางผึ่ง.