ลุก

• [vi.] to rise (in arms), to get up (at six)
• [vi.] (of a house, lignite) to be in flames, to catch fire, to burn = ลุกโพลง, ลุกฮือ, ลุกช่วงโชติ

คำพ้องความหมาย (Synonym)ไหม้

• [v.] burn
• [syn.] คุ,ปะทุ,ระอุ,ลุกไหม้,ลุกโชน
• [ant.] ดับ
• [v.] get up

• ก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ ลุกจากที่นอน ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก
• เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. (จารึกสยาม)
• ไหม้โพลงขึ้น เช่น ไฟลุก.