เกาเหลา

• [n.] Chinese clear soup with boiled entrails and vegetables,usually served in a metal pot heated by a charcoal fire The pot is called หม้อเกาเหลา

คำอ่านเกาเหฺลา

• [n.] soup

• [-เหฺลา] น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (จ.).

• น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (พจน.).
  
  น. ก๋วยเตี๋ยวไม่ใส่เส้น เช่น ขอก๋วยเตี๋ยวเป็ด ๑ เกาเหลาลูกชิ้น ๑ เกาเหลาราดหน้า ๑. (จ. กาวเหลา ว่า ซุปข้น).
  
  ก. ไม่ถูกกัน, ไม่กินเส้น, เช่น คู่นี้เขาเกาเหลากันอยู่ ถ้าจะให้มาช่วยงานคงต้องเลือกคนใดคนหนึ่ง. คมม. กินเกาเหลา. (นายสมัคร สุนทรเวช เป็นผู้ใช้ครั้งแรก เมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๗ เพื่อบรรยายความสัมพันธ์ระหว่างนายธารินทร์ นิมมานเหมินท์ กับนายศุภชัย พานิชภักดิ์ ซึ่งเป็นรัฐมนตรีที่รับผิดชอบด้านเศรษฐกิจ).