ผลการค้นหาคำศัพท์

กษัตริย์

กษัตริย์

[กะ-สัด] (สก. กฺษตฺริย
มค. ขตฺติย) น. \"ผู้ควรซึ่งเขต\" คือ ผู้ครองเขต, ผู้มีอำนาจอย่างกษัตริย์, พระราชา
ใช้เรียกเงิน ทอง นาก ว่า กษัตริย์ เช่น เครื่องรูปพรรณสามกษัตริย์ คือ มีเงิน ทอง นาก.

ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร

ความหมายของ กษัตริย์ จากพจนานุกรมเล่มอื่นๆ

[กะสัด] น. พระเจ้าแผ่นดิน ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์ คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. (ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย ชาตินักรบ
ป. ขตฺติย). ว. แท้ไม่มีอื่นปน เช่น ทองเนื้อกษัตริย์ เรียกรูปพรรณที่ทําด้วยโลหะมีราคา เช่น ถ้าทําด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน เรียกว่า สามกษัตริย์.

กำลังโหลดข้อมูล