กสิณ
- (มค. กสิณ) น. ชื่อกรรมฐานหมวดหนึ่ง, วัตถุสำหรับเพ่งให้จิตเป็นสมาธิ คนที่มีอารมณ์รบกวน ใจมาก เพียงการบริกรรมด้วยใจไม่อาจทำให้จิตหยุดนิ่ง (สมาธิ) ได้ ต้องใช้วัตถุภายนอกเป็นอุปกรณ์ช่วยให้จิตเป็นสมาธิ อุปกรณ์นั้น เรียกว่า กสิณ มี ๑๐ ชนิด คือ ปฐวีกสิณ (ดิน) อา
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร