กัมมัสสกตา

กัมมัสสกตา

• [กำ-มัด-สะ-กะ-ตา] (ศน.) น. ความเป็น ผู้มีกรรมเป็นของตน เป็นกฎแห่งกรรมอันหนึ่ง คือทุกคนจำจะต้องรับผลกรรมที่ตนทำไว้.