ขัชก

ขัชก

• [ขัด-ชะ-กะ] (มค. ขชฺช, ขชฺชก) น. ของควรเคี้ยว หมายถึงอาหารในอินเดียโบราณนิยมกินกับยาคู (เหมือน ขัช).