ขัตติยาสัมภินชาติชาตรี

ขัตติยาสัมภินชาติชาตรี

• [ขัด-ติ-ยา-สำ-ภิ-นะ-ชาด-ติ-ชา-ตฺรี] (มค. ขตฺติย = กษัตริย์ + อสมฺภิน = ไม่ปะปน + ชาติ + ชาตรี) น. กษัตริย์ผู้เก่งกาจซึ่งมีชาติกำเนิดไม่ปะปนกับคนอื่นๆ หมายถึง มีพระบิดาพระมารดาเป็นเชื้อกษัตริย์ด้วยกัน.