ครุกรรม
- (ศน.) น. กรรมหนัก การกระทำที่สำคัญ และถึงขั้นจะให้ผลแก่ผู้ทำอย่างรวดเร็ว ครุกรรมอาจเป็นกรรมข้างดีหรือเสียก็ได้ ครุกรรม ข้างดี ได้แก่ การทำสมาธิได้ถึงขั้นฌานสมาบัติ ครุกรรมข้างเสีย ได้แก่ อนันตริยกรรม ๕ อย่าง คือ ฆ่ามารดา ฆ่าบิดา ฆ่าพระอรหันต์ ทำลายพระพุทธ
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร