จบ

• [v.] end
• [syn.] เลิก,สิ้นสุด
• [ant.] เริ่ม

• น. การสิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ ลักษณนามเรียกการสิ้นสุดเช่นนั้น เช่น สวดจบหนึ่ง ตั้งนโม ๓ จบ. ก. สิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ เช่น จบชั้นไหน.
• ก. ยกของขึ้นหรือพนมมือเหนือหน้าผากเพื่อตั้งใจอุทิศให้เวลาทำบุญทำทาน
• กิริยาที่ช้างชูงวงขึ้นเหนือหัวทําความเคารพ ในคำว่า ช้างจบ.
• ก. ต่อกัน พบกัน เช่น จับปลายเชือก ๒ เส้นมาจบกัน.

คำเต็มภาษาอังกฤษend

คำเต็มภาษาไทยจบ