จรณะ
- [จะ-ระ-นะ] (มค. จรณ) น. เท้า (ตีน)
- หมอน, เครื่องหนุน, เครื่องรับ
- ราก (แห่งต้นไม้)
- ภาค, ส่วน
- การไป, การเคลื่อน
- การประพฤติ, การประพฤติอันเป็นบุญ, ทาง, ทางที่ดำเนิน, ทางที่ประพฤติ, ในพระพุทธศาสนาหมายความว่า ข้อปฏิบัติเป็นเครื่องบรรลุวิชชามี ๑๕ คือ สีลสั
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร