จาน

• [n.] plate
• [clas.] plate

• [n.] a plate, a dish, a course of a meal
• [n.] a saucer , as จานบิน flying saucer
• [vt.] to steep, to soak, to pour, to add (too much water)

• น. ภาชนะรูปแบน ๆ สําหรับใส่สิ่งของต่าง ๆ ลักษณนามเรียกจานที่ไม่มีอะไรบรรจุว่า ใบ หรือ ลูก เช่น จานใบหนึ่ง จาน ๒ ลูก ลักษณนามเรียกสิ่งของที่บรรจุอยู่ในจานว่าจาน เช่น ข้าวจานหนึ่ง ข้าว ๒ จาน เรียกของที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น จานเสียง เรียกมะเขือชนิดหนึ่งว่า มะเขือจาน คู่กับ มะเขือถ้วย.
• ก. เจือหรือปนด้วยน้ำ เช่น ข้าวจานนํ้า.
• (ถิ่น-อีสาน) น. ต้นทอง. (ดู ทอง ๒).

คำเต็มภาษาอังกฤษdisk

คำเต็มภาษาไทยจาน

ชื่อสามัญภาษาไทยจาน

ชื่อสามัญภาษาอังกฤษLONGSPINE SEABREAM

• (ไม่ใช่ภาชนะที่ใส่อาหาร ) อาการที่ราดน้ำแกงลงบนข้าว หรือลงบนเส้นขนมจีน
  เช่น แม่ค้าจานน้ำแกงขนมจีนให้เลนๆ