ตติย

ตติย

• [ตะ-ติ-ยะ] ว. ที่ ๓, คำรบ ๓, มักใช้ประกอบหน้าคำอื่น เช่น ตติยวาร = หนที่ ๓. ตติยฌาน [ตะ-ติ-ยะ-ชาน] น. ฌานที่ ๓, การเพ่งจิตให้หยุดนิ่งอยู่ในอารมณ์เดียว จนจิตนิ่งอยู่ได้เป็น เวลานานๆ เรียกว่าเข้าฌานในขณะที่จิตนิ่งแล้วนั่นเอง ยังมีการนิ่งมากน้อยกว่ากันเป็นชั

ตติย

ตติย