ตี

ตี

• ก. โบย
• รัน
• รบ
• ทำให้แตก เช่น ตีความ
• ทำเส้นตรง เช่น ตีบรรทัด
• กด, ประทับ, เช่น ตีพิมพ์ ตีตรา
• ทำให้ติดต่อกัน เช่น ตีเกลียวเชือก
• กำหนด เช่น ตีราคา
• เทียบ เช่น ตีฝีปาก ตีเสมอ
• ยังแปลต่างจากนี้ได้อีก แล้วแต่กรรมประกอบข้างท้าย.

ตี

ตี