ถ่ม

ถ่ม

• ก. บ้วนน้ำลายออกแรง ๆ. ถ่มน้ำลายรดฟ้า (สว.) ก. ให้ร้ายกล่าวร้ายต่อผู้ที่สูงกว่าตนผลร้ายนั้นย่อมตกมาถึงตน, บางทีพูดกันว่าถ่มน้ำลายรดฟ้าถูกหน้าตนเอง. ถ่มร้าย น. รอยบุ๋ม ๒ ข้างตะโพก ถือว่าเป็นลักษณะไม่ดี.

ถ่ม

ถ่ม

ถ่ม