ผลการค้นหาคำศัพท์

บัลลังก์

บัลลังก์

[บัน-ลัง] (มค. ปลฺลงฺก = แท่น) น. ที่นั่งของผู้พิพากษาในห้องพิจารณาคดี, ที่นั่งของประธาน สภาในที่ประชุมผู้แทน, แท่นสำหรับนั่ง เช่น แท่นพระพุทธรูป เรียกว่า บัลลังก์
นั่งขัดสมาธิ คือ นั่งคู้บัลลังก์.

ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร

ความหมายของ บัลลังก์ จากพจนานุกรมเล่มอื่นๆ

น. พระแท่นที่ประทับของพระมหากษัตริย์ภายใต้เศวตฉัตร เรียกว่า ราชบัลลังก์ โดยปริยายคํา ราชบัลลังก์ นี้ หมายถึงความเป็น พระมหากษัตริย์หรือสถาบันกษัตริย์ก็ได้
ที่นั่งผู้พิพากษาเมื่อพิจารณาคดีในศาล
ส่วนของสถูปเจดีย์บางแบบ มีรูปเป็นแท่นเหนือคอระฆัง. ก. นั่งขัดสมาธิ เรียกว่า นั่งคู้บัลลังก์. (ป. ปลฺลงฺก).

พระโธรน มาจากภาษาอังกฤษ THRONE มีรูปร่างเป็นเก้าอี้สีทอง มีพนักสูง มีที่วางแขนสองข้าง

กำลังโหลดข้อมูล