ปฏิสัมภิทา
- [ปะ-ติ-สัม-พิ-ทา] (มค. ปฏิสมฺภิทา) น. ปัญญาอันแตกฉาน มี ๔ อย่าง คือ ๑. อรรถปฏิ-สัมภิทา ได้แก่ความเข้าใจอธิบายอรรถแห่งภาษิต ย่อให้พิสดารกับความคาดหน้าถึงผลอันจักมี ๒. ธรรมปฏิสัมภิทา ได้แก่ความเข้าใจในการถือเอา ใจความแห่งอธิบายนั้น ๆ ตั้งเป็นกระทู้หรือ หัวข
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร